Το κείμενο που μου άλλαξε τη ζωή

Ασφαλώς όλοι έχουμε ακούσει ή διαβάσει κείμενα -ποιήματα ή πεζά- τα οποία μας έμειναν αξέχαστα…λίγα στον αριθμό, ωστόσο όσο σπάνια κι αν είναι, έχουν αλλάξει για πάντα τη ζωή μας, και μας βοήθησαν να γίνουμε αυτό που είμαστε.

Ένα τέτοιο κείμενο, στο δικό μου ταξίδι της ζωής, είναι μια παράγραφος για το παρθένο σημείο, στο έργο του Τόμας Μέρτον “Conjectures of a Guilty Bystander”:

“Στο κέντρο του είναι μας, υπάρχει ένα σημείο μηδέν, ανέγγιχτο από την αμαρτία και την πλάνη, ένα σημείο καθαρής αλήθειας, ένα σημείο… η σπίθα που ανήκει αποκλειστικά στον Θεό, το οποίο δεν είναι ποτέ στη διάθεσή μας, από το οποίο ο Θεός διαθέτει τη ζωή μας, σημείο απρόσιτο στις φαντασιώσεις του νου μας ή στις ωμότητες της θέλησής μας. Αυτό το μικρό σημείο μηδέν και σημείο της απόλυτης φτώχειας είναι η καθαρή δόξα του Θεού εντός μας. Είναι, θα λέγαμε, το όνομά Του γραμμένο μέσα μας, ως η φτώχεια, η ανέχεια, η εξάρτηση, η υιοθεσία μας. Είναι σαν το ανόθευτο διαμάντι που φεγγοβολά απ’ το αθέατο φως του ουρανού.

Είναι μέσα στον καθένα, κι αν μπορούσαμε να το δούμε, θα βλέπαμε αυτά τα δισεκατομμύρια φωτεινά σημεία να συνέρχονται στο πρόσωπο και στο φέγγος ενός ήλιου που θα έκανε όλο το σκότος και την απανθρωπιά της ζωής να εξαφανιστούν ολότελα…Δεν σκοπεύω να το δω. Είναι απλά δοσμένο. Αλλά η πύλη τ’ ουρανού είναι παντού”.

Εδώ ο Τόμας Μέρτον προσπαθεί να φωτίσει τη στιγμή της αποκάλυψης που του συνέβη στις 18 Μαρτίου 1958, και την οποία κατέγραψε στο ημερολόγιό του την επόμενη μέρα:

“Χθες, στη Λουίσβιλ, στη διασταύρωση της 4ης οδού με τη Γουώλνατ, συνειδητοποίησα ξαφνικά…

(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Πώς να εισέλθω στην καρδιά;”)