«Σβήσε τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους άλλους»

Δυστυχώς δεν θεωρούμε μεγάλη αμαρτία την απρο­σεξία, ακόμα και την αταξία κατά τη φρικτή ώρα της θεί­ας Λειτουργίας.

Ρωτάει ο ιερός Χρυσόστομος:

Δεν ντρεπόμαστε;

Δεν κοκκινί­ζουμε;

«Άνθρωπε, τί κάνεις;

Ο ιερέας προέτρεψε:

Ψηλά το νου και την καρδιά!

Και συ απάντησες:

Έχουμε προς τον Κύριο!

Δεν ντρέπεσαι και δεν κοκκινίζεις που λες ψέματα τού­τη την ώρα τη φοβερή;

Πω, πω! Έτοιμη η τράπεζα.

Ο Αμνός του Θεού για σένα σφαγιάζεται.

Ο ιερέας αγωνίζεται για σένα.

Το θυσιαστήριο πυρα­κτώνεται για σένα.

Στέκουν τα Χερουβίμ,
πετούν τα Σεραφίμ.

Μυριάδες άγγελοι παραστέκουν…

Το Αίμα απ’ την πλευρά του Κυρίου χύνεται για σένα στο άγιο Ποτήριο…

Συ δεν φοβάσαι;
Δεν τρέμεις;
Δεν κοκκινίζεις;

Ψέματα λες και τούτη την ώρα;

Στώμεν καλώς!

Γεμάτοι φόβο και τρόμο, με τα μάτια κάτω, με την ψυχή επάνω.

Να στενάζουμε άφωνα, με την καρδιά όμως να φωνάζουμε.

Ας στεκόμαστε στο ναό αμετακίνητοι, χωρίς να μιλάμε, χωρίς να κινούμαστε.

Τα μάτια ούτε εδώ ούτε εκεί.

Σοβαροί, γεμάτοι κατάνυξη και φόβο Θεού.

Αυτά πολλές φορές θα σας τα λέω, μέχρι να διορθωθείτε…

Πώς μπαίνουμε στην εκκλησία;

Φυσικά, όπως πρέπει και ορίζει ο Θεός.

Στη ψυχή καμιά κακία να μη κρατάμε.
Όλους να τους συγχωράμε.

Πώς θα πούμε,

«Σβήσε τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους άλλους»;