Τοῦ κ. Παναγιώτου Κατραμάδου
Προσφάτως ὁ ΥΠΕΞ τῆς ὑπερδυνάμεως τῶν ΗΠΑ ἐπεσκέφθη τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως; Τί συνεζήτησαν; Ἂν ἐμπιστευθῶμεν μόνον τὰ ἀνακοινωθέντα, τότε οἱ δύο συνεζήτησαν διὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὸ περιβάλλον καὶ τὰς θρησκευτικάς ἐλευθερίας. Ἂν ὄντως ἐπρόκειτο περὶ αὐτῶν, τότε ὁ κ. Πομπέο θὰ ἐτοποθετεῖτο δημοσίως π.χ. διὰ τὴν Ἁγίαν Σοφίαν. Ἀμέσως ἀντιλαμβάνεται οἱοσδήποτε ὅτι ἡ συζήτησις «περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων καὶ παντὸς ἐπιστητοῦ» δὲν δικαιολογεῖ αὐτὴν τὴν ἐπίσκεψιν. Ἂν πάλι ἐμπιστευθῆ κανεὶς τοὺς καλοπληρωμένους δημοσιογράφους ἀναλυτάς, τότε ἡ συνάντησις αὐτὴ εἶχε σκοπὸν νὰ στείλη ἕνα μήνυμα πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Τουρκίας κ. Τ. Ἐρντογάν ὅτι ἔχει περιπέσει εἰς τὴν δυσμένειαν τῶν ΗΠΑ. Ὡστόσο, αὐτὸ ἤδη εἶχεν ἐπιτευχθῆ μὲ τὴν παρουσίαν τοῦ κ. Πομπέο εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ποία ἦτο ἑπομένως ἡ ἀληθὴς αἰτία τῆς μεταβάσεως εἰς τὸ Φανάρι;
Τὸ τελευταῖον διάστημα ἡ παρουσία τῶν Ἀμερικανῶν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως εἶναι πολὺ συχνή. Πρὶν τὸν ΥΠΕΞ τῶν ΗΠΑ κατὰ τὸ πρόσφατον διάστημα δύο ἀντιπροσωπίαι ἀπὸ τὴν ἰδίαν χώραν εἶχον ἐπισκεφθῆ τὸν Πατριάρχην μὲ διαφόρους ἀφορμάς. Ὁ χαρακτηρισμὸς μάλιστα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ὡς «συνεταίρου» ἀπὸ τὸν κ. Πομπέον καὶ ἔπειτα ἡ συνέχισις τῆς περιοδίας του εἰς τὴν Γεωργίαν, ὅπου συνηντήθη μὲ τὸν Πατριάρχην Ἠλίαν, διὰ τὸν ὁποῖον δὲν ἀνέφερε χαρακτηρισμόν, μόνον ἀνησυχίας ἐγείρει.
Προφανῶς αἱ ΗΠΑ δὲν ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, τὴν μόνην ἀλήθειαν, ἀλλὰ διὰ τὸν κατεξουσιασμὸν τῆς οἰκουμένης. Διὰ τοῦτο καὶ εὗρον πρόσφορον ἔδαφος εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως μὲ «πάτημα» τὸν ψιλὸν ἄνευ περιεχομένου τίτλον «οἰκουμενικός». Σκοπὸς τους εἶναι νὰ ἐφαρμόσουν τὸ «σχέδιον δύο φάσεων διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν».
Ἡ πολιτικὴ ἡγεμονία
Αἱ ΗΠΑ ἤθελον καὶ θέλουν νὰ ἐπιβληθοῦν ὡς ἡ μόνη πολιτικὴ ἀρχὴ ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔπρεπε ἑπομένως νὰ ὑπάρχη κάποιον ἀντίπαλον δέος πάντοτε, ὥστε οἱ λαοὶ νὰ συμμαχοῦν μὲ αὐτὴν καὶ νὰ αἰσθάνωνται ὡς οἱ προστατευόμενοι τοῦ «μεγάλου ἀδελφοῦ».
Ἀρχικὰ ἦτο ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωσις ὁ ἐχθρὸς, ἔναντι τοῦ ὁποίου ἡ «ὑπερατλαντικὴ συμμαχία» μὲ ἡγεμόνα τὰς ΗΠΑ θὰ κατετρόπωνεν. Ὅταν αὐτὴ κατέρρευσεν, ἀνεζήτησαν νέον ἐχθρόν. Ὁ νέος ἀντίπαλος ἦτο ἡ τρομοκρατία. Ἀπεδείχθη ἰδιαιτέρως ὑποβοηθητικὴ τῶν σχεδίων τους, καθὼς ὁ ἐχθρὸς πλέον ἦτο «ἀόρατος» καὶ μποροῦσε νὰ εὑρίσκεται παντοῦ καὶ νὰ ἀπειλήση οἱονδήποτε. Ἀφοῦ καὶ ὁ πόλεμος κατὰ τῆς τρομοκρατίας συνεσπείρωσεν ἔτι περισσότερον τὰς μυστικάς ὑπηρεσίας τῶν κρατῶν, ἦτο πλέον ἀνοικτὸς ὁ δρόμος διὰ τὸ ἑπόμενον βῆμα: ἡ ἐμφάνισις ἑνὸς νέου ἐχθροῦ, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι πραγματικὰ ἀόρατος καὶ αὐτὴν τὴν φορὰν δὲν θὰ συγκλίνουν μόνον αἱ Κυβερνήσεις καὶ αἱ ὑπηρεσίαι ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ λαοί. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖον ὅτι ὄχι μόνον ὁ ΥΠΕΞ τῶν ΗΠΑ περιοδεύει παντοῦ, ἀλλὰ τὰ ΜΜΕ συνέδεσαν τὴν ἀντιμετώπισιν τοῦ νέου ἀοράτου ἰοῦ μὲ τὰς ἐκλογάς εἰς τὴν Ἀμερικὴν, διὰ νὰ τὸ «καταναλώση» καὶ αὐτὸ ὁ τρομοκρατημένος λαὸς, ποὺ δὲν ἀνησυχεῖ πλέον οὔτε διὰ τὸν κομμουνισμὸν οὔτε διὰ τὴν τρομοκρατίαν, ἀλλὰ μόνον διὰ τὸν ἰόν.
Ἡ θρησκευτικὴ καθ’ ὑπόταξις
Πλησίον λοιπὸν τῆς ἐπιδιώξεως τῆς «μοναρχίας ἐπὶ τῆς γῆς» τῶν ΗΠΑ, καὶ προφανῶς ὄπισθεν τῶν Προέδρων της εὑρίσκονται μεγάλα ἐπιχειρηματικὰ συμφέρονται καὶ ἄλλου εἴδους κέντρα, ἀπαιτεῖται καὶ ὁ πνευματικὸς ἔλεγχος τῶν ἀνθρώπων. Πρέπει λοιπὸν νὰ ἐλεγχθοῦν αἱ θρησκεῖαι. Ἡ προσπάθεια «μιᾶς παγκοσμίου θρησκείας» δὲν εἶναι εὔκολος ἢ τουλάχιστον ἀπόκειται εἰς τὸ ἀπώτατον μέλλον. Τὸ πλέον εὔκολον εἶναι νὰ ἐλεγχθοῦν αἱ ὑποτιθέμεναι «κεφαλαὶ» τῶν θρησκειῶν καὶ ὄχι ὑποχρεωτικὰ ὅλων. Πρωτόγονοι λατρεῖαι τῆς Ἀφρικῆς ἢ τῆς Ἀσίας δὲν ἔχουν ἰδιαιτέραν ἀξίαν, καθὼς εἴτε θὰ ὑποσκελισθοῦν ἀργὰ ἢ γρήγορα ἀπὸ ἄλλας μεγάλας θρησκείας εἴτε θὰ καθυποταχθοῦν μαζὶ μὲ τοὺς ἀπολύτως ἐξαρτωμένους οἰκονομικὰ λαούς. Ὁ ἔλεγχος τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Ἰσλὰμ εἶναι ὁ πλέον σημαντικὸς στόχος. Χρησιμοποιοῦν τώρα τὸ Ἰσλὰμ ὡς τὸ ἀντίπαλον δέος τοῦ Χριστιανισμοῦ. Προηγεῖται ἡ «ἕνωσις» τῶν Χριστιανῶν. Διὰ νὰ καταστῆ ἐφικτὸν ἀπαιτεῖται ὁ ἔλεγχος τῶν «κεφαλῶν» αὐτῶν. Διὰ τὸν παπισμὸν ἦτο εὔκολον ὄχι ὅμως καὶ διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν. Τοιουτοτρόπως, ἡ κακόδοξος θεωρία περὶ «πρωτείου» ποὺ ὁλοὲν καὶ κερδίζει ἔδαφος τὰ τελευταῖα ἔτη διευκολύνει ἰδιαιτέρως τὰ σχέδια τῶν ΗΠΑ. Ὑφίσταται ὅμως ἕνα ἐπιπλέον ἐμπόδιον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ποὺ πρέπει νὰ ὑπερβοῦν: ἡ Αὐτοκεφαλία.
Τὸ σχέδιον τῶν δύο φάσεων
Εἰς τὸ μέλλον, ὡς ἔχει καὶ πάλιν γραφῆ, θὰ ἀποπειραθοῦν νὰ ὑπαγάγουν καὶ πάλιν ὅλους εἰς τὸν Κων/λεως. Τί γίνεται ἕως τότε; Οἱ Προκαθήμενοι θὰ πρέπη νὰ εἶναι καὶ αὐτοὶ ἐλεγχόμενοι «πρωτειομανεῖς». Τὸ Κολυμβάριον καὶ ἡ Οὐκρανία δὲν ἦταν μόνον ἐνέργειαι κατὰ τῆς Ρωσίας καὶ τοῦ εὐρωασιατικοῦ οἰκονομικοῦ ἄξονος, ἀλλὰ ἀπετέλεσαν καὶ ἐκκλησιαστικὰ πειράματα, διὰ νὰ βεβαιωθοῦν ἕως ποίου σημείου οἱ Προκαθήμενοι θὰ ἀκολουθήσουν τὴν τοποθέτησιν ἀπὸ τὸν ὑποτιθέμενον «Πρῶτον» τοῦ Φαναρίου, ἑνὸς νέου «Προκαθημένου», τοῦ Ἐπιφανίου, καίτοι αὐτὴ ἡ ἐνέργεια ἀνατρέπει ὅλην τὴν ἐκκλησιολογίαν. Εἰς τὸ Κολυμβάριον εἶχον μικράς ἀπωλείας. Εἰς τὸ οὐκρανικὸν πολὺ περισσοτέρας. Θὰ ἀκολουθήση καὶ τὸ Σκοπιανὸν ἢ καλύτερα τὸ Βαλκανικὸν (βλ. Μαυροβούνιον κ.ἄ.), ὅταν θὰ ἔχη ἐπιτευχθῆ ἡ ἀντικατάστασις Προκαθημένων μὲ ἄλλους πλέον ὑποτακτικούς. Ὁ Κων/λεως εἶναι ἑταῖρος τους. Ὁ Ἀντιοχείας ἔχει ὑποστῆ πανωλεθρίαν. Τοὺς ὑπολοίπους θρόνους ἐλέγχουν Ἕλληνες. Ὁ Ἀλεξανδρείας, ὁ Κύπρου καὶ ὁ Ἀθηνῶν ὑπετάχθησαν. Τί θὰ γίνη μὲ ὅσους ἀπομένουν; Ἀσκοῦνται πιέσεις, ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ αὐτό.
Οἱ ἐνορχηστρωταὶ ἐπιθυμοῦν νὰ ἐλέγξουν τρεῖς παράγοντας. Πρῶτον, ὅτι ἡ συνέχεια εἰς τὸ Φανάρι θὰ εἶναι ὁμαλὴ καὶ ὅτι οἱ Ἕλληνες θὰ ὑπακούσουν. Ἐτοποθετήθησαν λοιπὸν εἰς τὰς ἀγγλοσαξονικάς περιοχὰς, ὅπου αἱ ΗΠΑ ἔχουν προσβάσεις, τρεῖς Ἀρχιεπίσκοποι (Ἀμερικῆς, Αὐστραλίας, Θυατείρων), οἱ ὁποῖοι θὰ ὑπηρετήσουν πιστὰ τὴν νέαν τάξιν. Εἰς τὰς ὑπολοίπους περιοχὰς θὰ ἀκολουθηθῆ τὸ ἴδιον. Ἤδη ἡ θέσις τῆς Ἰταλίας, κέντρον παπισμοῦ, εἶναι κενή, ἐνῶ γνωστὸν εἶναι ὅτι πολλάκις ἔχει θέσει τὴν παραίτησίν του εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ὁ Γερμανίας, ὅπου τὸ κέντρον τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Ἡ ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ τακτοποίησις αὐτῶν τῶν θρόνων θὰ σημάνη καὶ τὴν πρόοδον τῆς «ἑνώσεως». Οἱ ὑπόλοιποι (Γαλλίας, Βελγίου, Σουηδίας κ.λπ.) εἶναι ἤδη εὐθυγραμμισμένοι καὶ δὲν εἶναι μεγάλοι εἰς ἡλικίαν, ὥστε νὰ ἀπαιτῆται ἄμεσα ἀναπλήρωσις…
Δεύτερον, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ παραμείνη ἀδύναμος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ Θεσσαλονίκης ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κρήτης ἦσαν χρήσιμοι ἕως σήμερα εἴτε μὲ ὅσα ἔπραξαν εἴτε μὲ ὅσα δὲν ἔπραξαν. Ὡστόσον αἱ ΗΠΑ καὶ ὁ ἀμερικανοτραφείς κ. Μητσοτάκης θέλουν νὰ «φροντίσουν» διὰ τὸ μέλλον… Οἱ ἑπόμενοι θὰ εἶναι οἰκουμενιστικώτεροι τῶν οἰκουμενιστῶν… ὁ νοῶν νοείτω… Μήπως δὲν θὰ συμφωνήσουν καὶ διὰ «Μακεδονικὴν Ἐκκλησίαν»;!
Τρίτον, ἀπομένουν οἱ Προκαθήμενοι εἰς τὴν ὑπόλοιπον Ὀρθοδοξίαν. Ὁ Ἀντιοχείας δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει ἰδιαιτέρως μετὰ τὴν κατάρρευσιν τοῦ Πατριαρχείου. Ὁ Σερβίας ἐκοιμήθη καὶ εἴμεθα ἐν ἀναμονῇ ἐξελίξεων. Ὁ Γεωργίας ἔχει προβλήματα ὑγείας, εἶναι μεγάλος καὶ ἔγινε ἀπόπειρα δολοφονίας εἰς βάρος του καὶ ἡ ἐπίσκεψις τοῦ κ. Πομπέο ἦτο διερευνητικὴ σχετικῶς μὲ τὸ ποῖος ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ δελφίνους μισεῖ περισσότερον τούς Ρώσους. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου παρὰ τὴν κατάστασιν τῆς ὑγείας του ἐδρομολόγησε τὰς ἐξελίξεις μὲ τὴν αὐθαίρετον ἀπόφασίν του διὰ τὸ Οὐκρανικόν. Διὰ τὸν Ἀλβανίας προσβλέπουν εἰς τὸ γῆρας του, ὅμως ἂν χειρισθῆ σωστὰ καὶ ὀρθοδόξως τὰς καταστάσεις ἡ παρακαταθήκη του ἴσως νὰ εἶναι ἰδιαιτέρως κρίσιμος. Ἀπομένουν λοιπὸν οἱ Ἱεροσολύμων, Ρωσίας, Ρουμανίας, Πολωνίας καὶ Βουλγαρίας, εἰς τοὺς ὁποίους, ὅσον προελαύνει ὁ οἰκουμενισμὸς, τόσον θὰ συμπράττουν ἢ ἂν δὲν συμπράξουν θὰ ἀποτελοῦν μίαν μειοψηφίαν. Τὸν πλέον καίριον ρόλον θὰ διαδραματίση ἡ Ρωσία λόγῳ τοῦ πληθυσμοῦ της, διὰ τοῦτο καὶ ἐπιζητοῦν τὴν ἀπομόνωσίν της.
Ἐν ὄψει τῆς τελικῆς εὐθείας
Ἡ πρώτη φάσις τοῦ σχεδίου ἔχει ὁλοκληρωθῆ. Ἐπετεύχθη ἡ ἅλωσις ἀρκετῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ καθιέρωσις μιᾶς νόθου ἐκκλησιολογίας καὶ περιθωριοποίησις τῶν ἀντιδρώντων. Εὑρισκόμεθα εἰς τὴν δευτέραν φάσιν, τοῦ ἐλέγχου τῶν πιστῶν μὲ τὴν πειθάρχησίν τους εἰς παραλόγους καὶ ἀντικειμένας πρὸς τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιον ὁδηγίας (π.χ τὴν παῦσιν τῆς Θ. Λειτουργίας) ἀλλὰ καὶ τῶν Ἱεραρχῶν ποὺ ὑπακούουν εἰς τοὺς διεφθαρμένους ἀπίστους πολιτικούς, ἡ ὁποία θὰ ὁλοκληρωθῆ μὲ τὴν σταθεροποίησιν ποὺ θὰ προέλθη ἀπὸ τὴν ἐρχομένην γενεὰν Προκαθημένων. Μὲ τὴν ὁλοκλήρωσιν αὐτῆς θὰ συμβοῦν πολλὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα πλέον θὰ θεωροῦνται ἀπ’ ὅλους αὐτονόητα(!) π.χ ἡ ἕνωσις μὲ τὸν παπισμόν.
Ὑπάρχει ὅμως ἕνα εὐσεβὲς λῆμμα ποὺ θὰ ἀγωνισθῆ ἕως ἐσχάτων. Ὀφείλομεν νὰ μὴ καταθέσωμεν τὰ πνευματικά μας ὅπλα καὶ νὰ παλέψωμεν διὰ τὴν ἀνατροπὴν ἢ τουλάχιστον ἀναβολὴν αὐτῶν τῶν σχεδίων. Πρέπει νὰ ξεκινήσωμεν ἀπὸ τὴν ἀποβολὴν τοῦ φόβου. Εἴμεθα ὀλίγοι, ἀλλὰ εἶναι ὁ Θεὸς μαζί μας. Ὑπεράνω τῶν μονοκρατόρων εὑρίσκεται ὁ παντοδύναμος Θεὸς ποὺ διέσωσε μία «μειονότητα» ἀπὸ τὴν «πανώλην» τῶν 10 πληγῶν καὶ συνέτριψε τὸν Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ.
πηγή : ορθόδοξος τύπος