Τα αγέννητα μωρά ακούν και κατανοούν την εντολή του Θεού
Μια νεαρή γυναίκα έρχεται κοντά μου κλαίγοντας. Μου είπε ότι ήταν έγκυος. Ότι ήθελε πολύ το παιδί της. Ότι προσπαθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Ότι έχασε μερικές εγκυμοσύνες.
Λέω: και γιατί κλαις;
Πατέρα, η εγκυμοσύνη είναι έκτοπη. Το μικροσκοπικό μωρό ακόμα δεν έχει προσκολληθεί στο ενδομήτριο. Είναι κάπου σε μια σάλπιγγα. Ο γιατρός είπε ότι έπρεπε να κάνω έκτρωση. Γιατί αλλιώς είμαι καταδικασμένη να πεθάνω όταν μεγαλώσει.
Ο πόνος της με ευαισθητοποίησε λίγο. Συνοφρυώθηκα για να μην δείξω ότι έτρεμα.
Λέω: Λοιπόν, ας μιλήσουμε με τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο για να λυθεί το θέμα.
Δεν μπορείς να είσαι γονιός, το έμβρυο είναι παγιδευμένο εκεί, δεν θα πάει πουθενά. Και ο γιατρός συμβουλεύτηκε έναν άλλο γυναικολόγο. Και οι δύο είπαν ότι η άμβλωση πρέπει να προκληθεί.
Έσφιξα τα δόντια μου αβοήθητα.
Είπα: Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος μπορεί να πει στο μωρό να φύγει από εκεί και να πάει στην κούνια της μήτρας.
Όχι, πατέρα, είναι αδύνατο, είπε η κοπέλα δακρυσμένη.
Της έπιασα το χέρι. Πιστεύετε ότι ο Θεός μπορεί να μετακινήσει το μωρό από εκεί; Ότι έχει αυτή τη δύναμη;
Ναι, πατέρα. Λοιπόν, ας προσευχηθούμε.
Είπα αμέσως μια προσευχή στο μυαλό μου.
Κύριε, Κύριε, εσύ που πρόσταξες τον Αβραάμ να μετακομίσει από τα εδάφη των πατέρων του στη Χαναάν, και του έδωσες αυτή τη γη, σε παρακαλούμε, με την αγνή επιμονή του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου του οποίου το πρόσωπο έχουμε εδώ, πρόσταξε αυτό το μωρό να μετακινηθεί στο μέρος όπου θα αναπτυχθεί χωρίς κίνδυνο.
Το κορίτσι με κοίταξε σαν αρκούδα.
Του έδωσα τον Ακάθιστο του Σκεπάσματος της Θεοτόκου και τον Ακάθιστο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου. Είπα: δεν κάνουμε αποβολή γιατί το μωρό κάνει όπως του λέει ο Θεός.
Την επόμενη μέρα λαμβάνω μήνυμα. Η κοπέλα πήγε ξανά στον γυναικολόγο.
Το μωρό έχει μετακινηθεί στη μήτρα.
Είναι τέλειο και μεγαλώνει υπέροχα.
Το κορίτσι έκλαιγε πάλι, αλλά τώρα από χαρά.
Δόξα τω θεώ!