Πρόκειται για το φθίνον κύμα της μονοπολικής παγκόσμιας τάξης με την ηγεμονία των ΗΠΑ και των χωρών της συλλογικής Δύσης και την ανερχόμενη κίνηση ενός πολυπολικού κόσμου, που ενσωματώνεται στους BRICS που αριθμούν πλέον 10 κράτη – μέλη.
Τα δύο αυτά κύματα εξαπλώθηκαν παγκοσμίως και έδωσαν τέσσερα καυτά πολεμικά μέτωπα που αναμένεται να καταλήξουν στη δολοφονία και τον θάνατο του δράκου της μονοπολικότητας (ΗΠΑ) και κατ’ επέκταση στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει ο σύμβουλος του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin, φιλόσοφος και γεωπολιτικός αναλυτής Aleksandr Dugin σε άρθρο του στο Ria Novosti.
Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για ένα ιστορικό ζήτημα που δεν εμφανίστηκε τώρα.
Έκανε την εμφάνισή του μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ με τις ΗΠΑ όμως να μην καταφέρνουν να επιβάλλουν πλήρως τη μονοκρατορία τους.
Αποτέλεσμα ήταν πολλοί νέοι κυρίαρχοι πόλοι, όπως η Ρωσία και η Κίνα να σπεύδουν να δηλώσουν την παρουσία τους.
Οι υπόλοιποι πόλοι ήδη διαμορφώνονται και είναι Ινδία, Ισλαμικός πολιτισμός, Αφρική και Λατινική Αμερική.
Υπάρχουν επτά κέντρα εξουσίας, συμπεριλαμβανομένης της Δύσης.
Έξι εξ αυτών ενώθηκαν για να σχηματίσουν τους BRICS, αρχίζοντας να οικοδομούν μια πολυπολική τάξη πραγμάτων.
Η Δύση συνεχίζει να προσκολλάται στην ηγεμονία της και επιτίθεται στους πιο επικίνδυνους αντιπάλους της κυριαρχίας της – τη Ρωσία, την Κίνα και τον ισλαμικό κόσμο.
Αυτό δεν ξεκίνησε σήμερα, αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Όμως ο νέος χάρτης του κόσμου απέκτησε τη σημερινή του αντιθετική του πορεία τα τελευταία χρόνια – και ειδικά μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία.Η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία
Η ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία έγινε ο πρώτος θερμός πόλεμος ενός πολυπολικού κόσμου ενάντια σε έναν μονοπολικό.
Πριν από τη στρατιωτική επιχείρηση –ειδικά κατά την πρώτη θητεία του Προέδρου Trump και λόγω της ανόδου του λαϊκισμού στην Ευρώπη– φαινόταν ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί μια άμεση αντιπαράθεση και πως η Δύση θα αποδεχόταν ειρηνικά την πολυπολικότητα, προσπαθώντας να κερδίσει τη θέση που της αρμόζει στην εποχή μετά την παγκοσμιοποίηση.
Αυτό ακριβώς σχεδίαζε ο Trump, όταν ζητούσε να αποξηρανθεί ο βάλτος της παγκοσμιοποίησης στις ίδιες τις ΗΠΑ.
Αλλά αυτός ο βάλτος ήταν που κατάφερε επί προεδρίας Biden στις ΗΠΑ να εξαπολύσει μία αιματηρή σύγκρουση στην Ουκρανία, ρίχνοντας όλες τις δυνάμεις της συλλογικής Δύσης εναντίον της Ρωσίας ως τον πιο σημαντικό πόλο ενός πολυπολικού κόσμου.
Το κύριο αποτέλεσμα του 2023 ήταν η διακοπή της ουκρανικής αντεπίθεσης από τη Ρωσία, η οποία για τη συλλογική Δύση ήταν η αποφασιστική στιγμή σε όλη τη σύγκρουση, παρατηρεί ο Dugin.
ΗΠΑ και ΝΑΤΟ παρείχαν στο ουκρανικό καθεστώς τη μέγιστη υποστήριξη με όπλα, οικονομικά, πολιτικά, επικοινωνιακά και διπλωματικά μέσα.
Η Ρωσία όμως ανταπεξήλθε και άρχισε να προετοιμάζεται για τη δική της επίθεση.
Έτσι αποδείχθηκε για τη Δύση, πως όλα ήταν μάταια.
Ωστόσο οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης βρίσκονται στην εξουσία στις ΗΠΑ και σκοπεύουν να συνεχίσουν τον πόλεμο, όχι μόνο μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό αλλά έως τον τελευταίο στρατιώτη του μονοπολικού κόσμου.
Το δεύτερο μέτωπο στην Μέση Ανατολή
Στα τέλη του 2023, ωστόσο, άνοιξε ένα δεύτερο μέτωπο στον πόλεμο μεταξύ μονοπολικού και πολυπολικού κόσμου.
Αυτή τη φορά, η εμπροσθοφυλακή της Δύσης στη Μέση Ανατολή – το κράτος του Ισραήλ, ως απάντηση στην επίθεση της Hamas, ξεκίνησε μια συστηματική γενοκτονία του πληθυσμού της Γάζας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τίποτα απολύτως.
Οι ΗΠΑ και η συλλογική Δύση υποστήριξαν πλήρως τις ενέργειες του Τελ Αβίβ, χαράσσοντας έτσι οριστικά τη γραμμή μίας τελικής ρήξης: Η Δύση ενάντια στον ισλαμικό πολιτισμό.
Οι Αμερικανοί νεοφιλελεύθεροι στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έφτασαν σε αυτό το στάδιο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την εισβολή στο Αφγανιστάν, το Ιράκκ και στη συνέχεια την υποστήριξη ριζοσπαστών ισλαμιστών στη Λιβύη και τη Συρία.
Τώρα η Δύση βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με τον ισλαμικό κόσμο, με επικεφαλής τους Παλαιστίνιους
Είναι αντιμέτωπη με τους Houthi της Υεμένης, τη Hezbollah του Λιβάνου και βέβαια το Ιράν.
Το τρίτο μέτωπο με τις στρατιωτικές επαναστάσεις στην Αφρική
Επιπλέον, στη Δυτική Αφρική, ένα άλλο εφαλτήριο του αντιαποικιακού αγώνα κατά της μονοπολικότητας και υπέρ της πολυπολικότητας, έχει εμφανιστεί.
Πρόκειται για μία συμμαχία αποφασισμένες χώρες, όπως το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Γκαμπόν και ο Νίγηρας, στις οποίες έγιναν στρατιωτικά κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
Οπότε και εδώ αναδείχθηκε ένα νέο μέτωπο.
Το τέταρτο μέτωπο στη Λατινική Αμερική
Και τέλος υπάρχει η Βενεζουέλα, της οποίας ο νόμιμος ηγέτης Nicolas Maduro οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να αντικαταστήσουν με τη μαριονέτα Guaido.
Η αμερικανική επιχείρηση κατέληξε σε φιάσκο και η Βενεζουέλα τώρα έχει εδαφικές διεκδικήσεις στις αμφισβητούμενες περιοχές Guyana-Essequibo απέναντι στη φιλοατλαντική μαριονέτα Βρετανική Γουιάνα, επισημαίνει ο Dugin.
Και ο πρόεδρος της Αργεντινής Javier Milei, αν και αρνήθηκε να ενσωματωθεί στους BRICS, κάλεσε την Αγγλία να επανεξετάσει το θέμα των Μαλβίνων νήσων.
Έτσι, ένα άλλο μέτωπο αγώνα έχει αναδειχθεί στη Λατινική Αμερική.
‘Όλες αυτές οι κινήσεις ανά τον κόσμο εκτυλίσσονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς.
Οι εντάσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Μέση Ανατολή αυξάνονται καθημερινά.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία σίγουρα θα συνεχιστεί και τώρα η Ρωσία έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Στον ορίζοντα και πέμπτο μέτωπο
Όξυνση αναμένεται και στην Ταϊβάν, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες προώθησαν τον υποψήφιο Lai Qingde στις εκλογές ο οποίος τάσσεται κατά της Κίνας.
Επίσης αναμένεται περαιτέρω κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή, συνέχιση των αντιαποικιακών επαναστάσεων στην Αφρική ενώ σε καυτό μέτωπο θα αναδειχθεί και η Λατινική Αμερική.
Στην ίδια τη Δύση, η κρίση μεγαλώνει με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Υπάρχουν εκλογές στις ΗΠΑ το 2024 στις οποίες οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης που βρίσκονται στο χώρο των Δημοκρατικών θα αντιμετωπίσουν τους πολύ ισχυρούς αυτή την περίοδο Ρεπουμπλικάνους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε παρακμή και ένα αντιφιλελεύθερο κύμα, που εγκολπώνεται δεξιά και αριστερά κόμματα ανεβαίνει συνεχώς.
Υπάρχουν αριστεροί όπως η Sarah Wagenknecht και το νέο της κόμμα που είναι γίνεται σύμβολο μία νέας Αριστεράς της Ευρώπης.
Τέτοιοι αριστεροί είναι κατά κύριο λόγο εχθροί του παγκόσμιου κεφαλαίου – σε αντίθεση με τους ψευτοαριστερούς, που αγόρασε ο Soros οι οποίοι πρεσβεύουν πρωτίστως τo ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα, τον ουκρανικό ναζισμό, τη γενοκτονία της Γάζας και την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Επίσης αγωνίζονται απεγνωσμένα κατά της ρωσικής επιρροής, ενάντια στον Putin και τη Ρωσία συνολικά», καταλήγει ο Dugin.