Τα επιχειρήματα που πρέπει να στηρίξουμε για την αναβίωση της Συνθήκης των Σεβρών, της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, αν η Τουρκία ακυρώσει τη Συνθήκη της Λωζάνης
Η Συνθήκη της Λωζάνης (1923) αποτελεί τη θεμέλια συμφωνία που καθορίζει τα σύγχρονα σύνορα και τις σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ωστόσο, η πιθανότητα ακύρωσης ή μονομερούς καταγγελίας της από την Τουρκία δημιουργεί ένα νομικό και πολιτικό κενό, που μπορεί να οδηγήσει στην αναβίωση της προηγούμενης συνθήκης, δηλαδή της Συνθήκης των Σεβρών (1920). Η Ελλάδα, σε περίπτωση τέτοιας εξέλιξης, οφείλει να υποστηρίξει ότι η Συνθήκη των Σεβρών πρέπει να ισχύσει ως η προηγούμενη έγκυρη διεθνής συμφωνία. Παρακάτω παρατίθενται τα επιχειρήματα και οι στρατηγικές που θα πρέπει να υιοθετήσει η Ελλάδα:
Νομικά Επιχειρήματα
Αρχή της Διαδοχής των Συνθηκών: Στη διεθνή νομολογία, όταν μία συνθήκη ακυρώνεται ή καταγγέλλεται, οι υποκείμενες συμφωνίες που ρύθμιζαν τις ίδιες νομικές σχέσεις μπορούν να αναβιώσουν. Η Συνθήκη των Σεβρών, αν και δεν εφαρμόστηκε πλήρως, αποτέλεσε τη βάση για τη Λωζάνη. Επομένως, η ακύρωση της Λωζάνης αφήνει την Συνθήκη των Σεβρών ως το επόμενο έγκυρο νομικό κείμενο.
Αδυναμία Μονομερούς Ακύρωσης: Οι διεθνείς συνθήκες απαιτούν τη συναίνεση όλων των μερών για να τροποποιηθούν ή να ακυρωθούν. Εάν η Τουρκία επιδιώξει μονομερή ακύρωση της Λωζάνης, αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου, δίνοντας στην Ελλάδα το δικαίωμα να επαναφέρει τη συζήτηση για την Συνθήκη των Σεβρών.
Ιστορική και Νομική Βάση της Συνθήκης των Σεβρών: Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη από μεγάλες δυνάμεις της εποχής (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία) και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αποτελεί, λοιπόν, ένα έγκυρο και αναγνωρισμένο νομικό κείμενο, παρά το γεγονός ότι δεν εφαρμόστηκε εξαιτίας της τουρκικής αντίστασης και των μεταγενέστερων εξελίξεων.
Πολιτικά και Γεωστρατηγικά Επιχειρήματα
Δίκαιη Αποκατάσταση της Ιστορικής Αλήθειας: Η Συνθήκη των Σεβρών αποτύπωνε μια πιο δίκαιη διευθέτηση των εδαφών με βάση τις ιστορικές και εθνολογικές πραγματικότητες της εποχής. Η αναβίωση της θα αποτελούσε αποκατάσταση των αδικιών που προέκυψαν από τη Συνθήκη της Λωζάνης (θρησκευτικές μειονότητες, Κούρδοι, Πόντιοι, Ασσύριοι).
Προστασία των Χριστιανικών Κοινοτήτων: Η Συνθήκη των Σεβρών προέβλεπε την προστασία των ελληνικών Χριστιανικών πληθυσμών και την αποφυγή των διώξεων που ακολούθησαν την κατάργησή της. Η επιστροφή σε αυτήν θα εξασφάλιζε μεγαλύτερη ασφάλεια για τις σύγχρονες Χριστιανικές και κρυπτοχριστιανικές μειονότητες που αποτελούν των διάδοχο των Ελληνικών κοινοτήτων.
Ενίσχυση της Ελληνικής Γεωπολιτικής Θέσης: Η Συνθήκη των Σεβρών αναγνώριζε σημαντικά εδαφικά και στρατηγικά κέρδη για την Ελλάδα (π.χ. Ίμβρος, Τένεδος, Σμύρνη). Η επιστροφή σε αυτό το πλαίσιο θα ενίσχυε την ειρηνική παρουσία με επικεφαλής την Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στρατηγική της Ελλάδας
Διπλωματική Ενεργοποίηση: Η Ελλάδα πρέπει να ενημερώσει άμεσα τους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ και η ΕΕ, για την πιθανότητα ακύρωσης της Λωζάνης από την Τουρκία. Παράλληλα, να αναδείξει τη σημασία της Συνθήκης των Σεβρών ως το μόνο προηγούμενο πλαίσιο διεθνούς νομιμότητας και σταθερότητας.
Ενίσχυση Συμμαχιών: Η Ελλάδα πρέπει να εργαστεί στενά με χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη των Σεβρών, όπως η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία, ώστε να εξασφαλίσει τη στήριξή τους με επιχείρημα ότι μια δυνατή Τουρκία ή μία αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν είναι συμφέρον κανενός.
Νομική Προσφυγή: Εάν η Τουρκία καταγγείλει τη Λωζάνη, η Ελλάδα θα πρέπει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο, υποστηρίζοντας τη θέση της για την αναβίωση της Συνθήκης των Σεβρών.
Εσωτερική Ετοιμότητα: Η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει την αμυντική και διπλωματική της ετοιμότητα, διασφαλίζοντας ότι μπορεί να υποστηρίξει τις θέσεις της σε περίπτωση κλιμάκωσης.
Συμπέρασμα
Η ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάνης από την Τουρκία ανοίγει την πόρτα για την επαναφορά της Συνθήκης των Σεβρών ως τη μοναδική έγκυρη και συμφέρουσα για Δύση και Ανατολή, διεθνή συμφωνία που ρυθμίζει τα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί προνοητικά, αξιοποιώντας νομικά, ιστορικά και πολιτικά επιχειρήματα, ενισχύοντας ταυτόχρονα τη θέση της στο διεθνές περιβάλλον. Μια τέτοια προσέγγιση δεν αποτελεί απλώς νομική υποχρέωση, αλλά και εθνική στρατηγική για την αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης και την προστασία των συμφερόντων της χώρας.
Ρωμιοί της Πόλης