Τα παλιά, νοσταλγικά χρόνια είναι σαν μια γλυκιά υπόσχεση: θυμίζουν πως μια μέρα, στον Ουρανό, θα ξαναγίνουμε παιδιά, γεμάτα αθωότητα, χαρά και αιώνια ειρήνη
Πού πήγε εκείνο το μαγκάλι που περιμέναμε με λαχτάρα ανυπόμονα γύρω του να ψηθούν στη χόβολή του τα κάστανα, και ‘κείνο το… αξέχαστο «ποιος θα βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά» που έπαιρνε προεκτάσεις και στον τρόπο ζωής. Θέλει τόλμη και θάρρος να βγάλεις τα κάστανα, θέλει τόλμη να ξεσκεπάσεις τη βρομιά, την αδικία, το ψέμα, την υποκρισία… ξεχάστηκε, χάθηκαν οι γενναίοι που σήμερα από κάθε άλλη εποχή χρειάζονται άνθρωποι να βγάλουν απ’ τη φωτιά ―και τη φωτιά― τα κάστανα της συμφοράς.
Λέγεται ότι ένα πουλί αγάπησε ένα λευκό τριαντάφυλλο.
Το λευκό τριαντάφυλλο του είπε. Όταν το χρώμα μου γίνει κόκκινο θα σε αγαπώ.
Τότε το πουλί έκοψε την πτέρυγα του και έδωσε το αίμα του στο τριαντάφυλλο.
Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο
εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος
γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου
δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου
δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου
απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές
σε σπρώχνει για να περάσει.
Γ Ρίτσος
danis_p_gr’s Photos
Πίστη είναι, να πιστεύεις σε κάτι χωρίς αποδείξεις!
Νικόλαος Μπαλάνος
Όποιος κοιτάζει μια φορά τον κόσμο ζεστά, ποτέ του δεν κρυώνει.
Γ. Ρίτσος
Τα παλιά, νοσταλγικά χρόνια είναι σαν μια γλυκιά υπόσχεση: θυμίζουν πως μια μέρα, στον Ουρανό, θα ξαναγίνουμε παιδιά, γεμάτα αθωότητα, χαρά και αιώνια ειρήνη.