Τάδε λέγει ὁ ἐν Ἑλλάδι φεμινισμός: Ὄχι εἰς τὴν γυναικοκτονίαν, ναὶ εἰς τὴν παιδοκτονίαν!
Γράφει ὁ κ. Χρῆστος Κ. Λιβανός
Μεταξὺ τῆς πληθώρας τῶν ξενόφερτων ὅρων, ποὺ τελευταῖα ἔχουν κατακλύσει τὴν γλῶσσα καὶ ζωή μας εἶναι καὶ αὐτὸς τῆς γυναικοκτονίας! Ἀπὸ διαδικτυακὰ δημοσιεύματα πληροφορούμεθα, ὅτι ὡς γυναικοκτονία ὁρίζεται τὸ ἔγκλημα μίσους, ποὺ βασίζεται στὸ φῦλο, ἢ ἀκριβέστερα «ἡ δολοφονία γυναικῶν (ἢ κοριτσιῶν) ἀπὸ ἄνδρες ἐπειδὴ εἶναι γυναῖκες». Ἡ λέξη προέκυψε κατ’ ἀναλογίαν μὲ τὴν ἀγγλικὴ λέξη femicide/feminicide, σύμφωνα δὲ μὲ τὰ ὑπάρχοντα στοιχεῖα, χρησιμοποιήθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἀγγλία τὸ 1801, ἐνῷ τὸ 1976 ἡ φεμινίστρια συγγραφέας Ντιάνα Ε.Χ. Ράσσελ ἦταν ἡ πρώτη, ποὺ προσδιώρισε καὶ διέδωσε αὐτὸν τὸν ὅρο στὴ σύγχρονη ἐποχή.
Φυσικὰ γυναικοκτονίες γίνονταν πάντοτε, ἀλλὰ παρουσιάζονταν ὡς ἐγκλήματα πάθους, ζήλειας καὶ τιμῆς, στὶς ἡμέρες μας ὅμως, λόγῳ τῆς κλιμάκωσης τῆς ἐνδοοικογενειακῆς βίας, τῆς προβολῆς ἀπὸ τὰ σύγχρονα ΜΜΕ, κυρίως ὅμως τῆς ἐπιμονῆς φεμινιστικῶν ὀργανώσεων, παρατηρεῖται μιὰ ἐντατικοποίηση τοῦ αἰτήματος ὑπὲρ τῆς «νομικῆς ἀναβάθμισης τοῦ ἐγκλήματος τῆς γυναικοκτονίας μὲ νομοθετικὴ ρύθμιση ὡς ἐπιβαρυντικῆς περίπτωσης ἀνθρωποκτονίας ἀπὸ πρόθεση ἢ ὡς ἰδιώνυμου ἐγκλήματος».
Βρίθει τὸ διαδίκτυο δημοσιευμάτων μὲ τὴν τετριμμένη φεμινιστικὴ ἐπιχειρηματολογία περὶ «ἔμφυλης ἀνισότητας», ἐπικρατούσας «ἰδεολογίας τῆς ἀνδρικῆς κυριαρχίας καὶ γυναικείας ὑποτέλειας», στερεότυπα «σεξισμοῦ καὶ μισογυνισμοῦ», «ὠμῆς πραγματικότητας πατριαρχίας» κτλ. Ἡ φρασιολογία τους, (π.χ σεξιστικὸ μπούλινγκ), προδίδει, ὅτι τὰ ἐπιχειρήματα αὐτὰ ἀντλοῦνται ἀπὸ ξένες φεμινιστικὲς πηγές, ἀναμειγμένα μὲ ἐγχώρια φεμινιστικὰ ἀπωθημένα παρωχημένων ἐποχῶν, ὅπως τότε ποὺ γυρίστηκε ἡ ταινία «Ἡ κυρία Δήμαρχος» μὲ τὴν Γεωργία Βασιλειάδου!
Δένδρον σαπρὸν ὁ φεμινισμός!
Ὁ γράφων δὲν κρύβω ὅτι ἀντιμετωπίζω τὴν συγκεκριμένη προσπάθεια μὲ μεγάλη ἐπιφυλακτικότητα. Γιατί; Διότι ἐξετάζοντας τὸ φεμινιστικὸ κίνημα ὡσὰν νὰ ἦταν δένδρο καὶ γνωρίζων ὡς Ἕλληνας πολίτης τοὺς καρπούς του, διαπιστώνω νὰ ἐπαληθεύεται σ’ αὐτό ὁ κυριακὸς λόγος, «οὐ δύναται δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν» (Ματθ. 7:18). Ὡστόσο, ἡ θεώρηση αὐτὴ δὲν μὲ ἐμποδίζει νὰ ἐντάσσω ἑαυτὸν στὴν κατηγορία ἐκείνων, ποὺ θεωροῦν τὴν νομικὴ καὶ θεσμικὴ ἀναγνώριση καὶ κατοχύρωση τοῦ ὅρου στὴν Ἑλλάδα ὡς μὴ ἀπαραίτητη γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο, ὅτι ἡ γυναικοκτονία (ἀνεξαρτήτως τοῦ κινήτρου) συμπεριλαμβάνεται στὸν γενικὸ ὅρο ἀνθρωποκτονία. Ὅσο γιὰ τὴν αὐστηροποίηση τῶν ποινῶν τῶν κατηγορουμένων, ἂς μὴ ἀπατώμεθα, διότι ἡ ἰσόβια, ἀντὶ μερικῶν ἐτῶν, κάθειρξη εἶναι ἀδύνατο ν’ ἀφαιρέσῃ τὸ ἀβυσσαλέο μῖσος ἀπὸ τὴν καρδία, νὰ ἐξαλείψῃ τὴν ψυχικὴ τύφλωση ἀπὸ τὸ πάθος καὶ ν’ ἀφοπλίσῃ τὰ δολοφονικὰ χέρια των κτηνανθρώπων, ποὺ διαπράττουν αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Στὸν δημόσιο διάλογο, πάντως, ποὺ ἔχει ἀρχίσει, πρέπει νὰ ἀκουσθῇ καὶ ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας (ναὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διαθέτει τὰ ἀποτελεσματικότερα φάρμακα γιὰ τὴν θεραπεία ὅλων τῶν κοινωνικῶν πληγῶν, ἀλλὰ τὰ κρατάει στὶς φαρμακαποθῆκες της· ἄλλο ἔγκλημα τοῦτο, πνευματικῆς φύσεως!). Ὁ δὲ ἐκκλησιαστικὸς λόγος δέον νὰ εἶναι εὐαγγελικός, πατερικός, στὸν Χριστὸν ἀρεστός, πεπαρρησιασμένος, ὄχι δουλικὸς καὶ κοσμικὸς λόγος ὀρθόδοξος, ὄχι πολιτικῶς ὀρθός.
Θὰ ὑποστηρίξωμεν ὑπὸ ἕνα ὅρον
Ζητοῦν ὑποστηρικτὲς τοῦ ἀγώνα τους μέσ’ ἀπὸ τὶς ἱστοσελίδες τους οἱ φεμινίστριες· ἐμεῖς, ὡστόσο, τοὺς προτείνουμε τὸ ἑξῆς: Θὰ ἔχετε ἀμέριστη τὴν συμπαράστασή μας ὑπὸ τὸν ὅρο, ὅτι καὶ σεῖς θ’ ἀγωνισθῆτε μὲ τὸ ἴδιο πάθος γιὰ τὴν ἐξάλειψη τῆς φοβερῆς μάστιγας τῆς παιδοκτονίας, ποὺ ἀφανίζει βαθμηδὸν τὸ ἱστορικὸ Ἔθνος μας διὰ τῶν ἀπείρως φρικωδεστέρων ἐγκλημάτων τῶν ἐκτρώσεων, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τὸν σαπρότερο καρπὸ τοῦ φεμινισμοῦ. Γνωρίζουμε, ὅτι σᾶς ζητοῦμε ν’αλλάξετε τὴ σημαία σας, ν’ ἀναθεωρήσετε/ἀπαρνηθῆτε σημαντικὸ μέρος τῆς ἰδεολογίας σας!
Κάτω τὰ ἀντιχριστιανικὰ λάβαρα καὶ συστράτευσις ὑπὸ τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ!
Ἐμπρὸς λοιπόν, ἂς προχωρήσουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες συστρατευμένοι στὸν ἱερὸ ἀγῶνα κατὰ τῆς γυναικοκτονίας καὶ τῆς βρεφοκτονίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ποὺ κι αὐτή, ὡς φεμινίστριες, ἔχετε ὑπὸ τὴν κηδεμονία σας! Τί εἴπατε; Θὰ μᾶς χαρακτηρίσουν οἱ ξένοι ὀπισθοδρομικούς; «Σπουδαῖα τὰ λάχανα»! Σιγὰ μὴ χάσουμε τὸν ὕπνο μας! Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει τόσο τί πιστεύουν οἱ αἱρετικοὶ καὶ διεστραμμένοι ξένοι γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ πόσο ἐμεῖς ἀποξενωθήκαμε καὶ ἀποστατήσαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τί εἰκόνα παρουσιάζομε, ὡς θεῖες εἰκόνες καὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, στὸν Θεό!
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ