Τελικά… τι σημαίνει να είσαι σύμμαχος των ΗΠΑ; – Αργά ή γρήγορα θα σε «δαγκώσουν», μόνο και μόνο για να δείξουν ποιος κάνει κουμάντο
Ο τελωνειακός και δασμολογικός πόλεμος των Ηνωμένων Πολιτειών ενάντια στην Κίνα και ολόκληρο τον κόσμο θα μπορούσε να οδηγήσει σε απροσδόκητες (για την Αμερική) εξελίξεις ακριβώς στην Ασία
Ένα είναι το συμπέρασμα που μπορεί να βγει για ακόμη μία φορά από την τελευταία αναταραχή που έχει προκαλέσει ο Donald Trump στον κόσμο.
Ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να είσαι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, ειδικά ένας που να εξαρτάται από αυτές.
Ή ακόμη χειρότερα, ο τρέχων τελωνειακός και δασμολογικός πόλεμος των Ηνωμένων Πολιτειών ενάντια στην Κίνα και ολόκληρο τον κόσμο θα μπορούσε να οδηγήσει σε απροσδόκητες (για την Αμερική) εξελίξεις ακριβώς στην Ασία, ακριβώς δίπλα στην Κίνα.
Το παράδειγμα της Ταϊβάν
Οι κάτοικοι της Ταϊβάν – 23 εκατομμύρια άνθρωποι – ανησυχούν πολύ για τον εμπορικό πόλεμο.
Όταν οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να προκαλέσουν έναν Αρμαγεδδώνα εξαγωγών-εισαγωγών στους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ και σε όλους τους άλλους, οι έκπληκτοι στεναγμοί από αυτή τη μικρή περιοχή με ένα περίεργο νομικό καθεστώς απλώς πνίγηκαν από το γενικό πένθιμο ουρλιαχτό.
Έτσι, υπάρχει δασμός 32% σε σχεδόν οτιδήποτε εισάγεται στις Ηνωμένες Πολιτείες από αυτό το νησί.
Οι Ταϊβανέζοι εξαγωγείς προσπαθούν να μετρήσουν τη ζημιά.
Φαίνεται ότι φτάνει τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο μόνο για όσους επικεντρώνονται μόνο στην αμερικανική αγορά.
Η συζήτηση για τη μεταφορά της παραγωγής στην Αμερική είναι απλώς συζήτηση (παρεμπιπτόντως, όχι μόνο για την Ταϊβάν), γιατί τότε θα ήταν απαραίτητο να μετακινηθούν πολλές σχετικές επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο προς την ίδια κατεύθυνση, διαφορετικά τα εξαρτήματά τους θα υπόκεινται επίσης σε εισαγωγικούς δασμούς.
Η γενική διάθεση είναι «αυτό δεν μπορεί να είναι, τελικά είμαστε το αιώνιο και αβύθιστο αεροπλανοφόρο και το προπύργιο του ελεύθερου κόσμου» ενάντια στην ανελεύθερη Κίνα, έναν στρατηγικό ανταγωνιστή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Έτσι, οι αρχές της Ταϊβάν πρέπει να ξεκινήσουν αμέσως διαπραγματεύσεις στην Ουάσιγκτον και να επιστρέψουν τα πάντα όπως ήταν.
Υπάρχουν πολλοί από αυτούς σε όλο τον κόσμο που ελπίζουν για το ίδιο πράγμα, πιέζοντας για διαπραγματεύσεις και φωνάζοντας ο ένας στον άλλο, «Δεν ήσουν εδώ».
Και ο Trump, ο οποίος ξεκίνησε όλη αυτή την ιστορία, ενημερώνει με χαρά τους συγκεντρωμένους στο δείπνο της Ρεπουμπλικανικής Εθνικής Επιτροπής στην Ουάσιγκτον:
«Σας λέω, αυτές οι χώρες μας καλούν, με φιλούν στον κώλο».
Η μετατόπιση
Γιατί αξίζει να προσέξουμε αυτή την ιστορία;
Μεταξύ άλλων, επειδή εδώ και αρκετούς μήνες, υπάρχει μια προσεκτική κίνηση στην Ασία προς την Κίνα από τους συμμάχους των ΗΠΑ – Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Αυστραλία.
Μιλάμε για αναβίωση της ιδέας μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου με την Κίνα – τουλάχιστον για τους Ιάπωνες και τους Νοτιοκορεάτες.
Δεν πρόκειται για κατάρρευση της πολιτικής και στρατιωτικής τους συμμαχίας με την Ουάσιγκτον, αλλά απλώς για έναν τρόπο οικονομικής επιβίωσης, αφού η Κίνα είναι ο πρώτος εμπορικός τους εταίρος.
Αυτή η κίνηση μπορεί να επιταχύνεται τώρα, αλλά η Ταϊβάν είναι πράγματι μια ειδική περίπτωση.
Άλλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν τουλάχιστον τη θεωρητική ικανότητα να εξισορροπούν τις εμπορικές σχέσεις.
Αλλά εδώ όλα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα.
Η Ταϊβάν τα πάει πολύ καλά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο κύριος οικονομικός της εταίρος, παραδόξως, είναι η Κίνα, ειδικά όσον αφορά τις εισαγωγές από εκεί.
Δεν έχουν απομείνει σχεδόν πολλοί άνθρωποι στο νησί που δεν έχουν επισκεφτεί την άλλη πλευρά του στενού της Ταϊβάν τουλάχιστον μία φορά για επαγγελματικούς λόγους.
Γεωπολιτική
Το συνηθισμένο υπόβαθρο αυτής της πραγματικότητας ήταν η συζήτηση για την αναπόφευκτη επανένωση των «δύο» σε ένα λαμπρό μέλλον, καθώς και οι τελετουργικές ανταλλαγές θυμωμένων δηλώσεων μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον ή στρατιωτικές ασκήσεις και των δύο στα παράκτια ύδατα.
Η εικόνα άρχισε να αλλάζει όταν οι προστατευόμενοι των Αμερικανών Δημοκρατικών, το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα, ήρθαν στην εξουσία στο νησί το 2016.
Και από τις αρχές του περασμένου έτους, αυτή η δομή διευθύνεται από έναν ιδιαίτερα κακόβουλο χαρακτήρα: τον σημερινό Πρόεδρο της Ταϊβάν, Lai Qingde.
Στόχος αυτού του πλήθους ήταν να μετατρέψει την Ταϊβάν σε μία χώρα, όπου όλοι έπρεπε είτε να τρέμουν με μίσος για τους Κινέζους αδερφούς τους είτε να μείνουν σιωπηλοί.
Αυτό το πλήθος δεν είναι σε θέση να περιορίσει σημαντικά τους δεσμούς με την Κίνα.
Τόσο η εκλογή του Lai στο αξίωμα (με χρήση γαλλικής τεχνολογίας: ο υποψήφιος της μειοψηφίας κερδίζει, αφού το μέτωπο των αντιπάλων είναι χωρισμένο εκ των προτέρων) όσο και η πίεση μετά από αυτό το γεγονός είναι το ίδιο με αυτό που βλέπουμε σήμερα σε όλη την Ευρώπη με την απομάκρυνση από την πολιτική των ισχυρότερων και δημοφιλέστερων ανταγωνιστών και κομμάτων.
Τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από αυτήν την ιστορία είναι προφανή: δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να είσαι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, ειδικά εξαρτώμενος από αυτούς…
www.bankingnews.gr