Ένας αδελφός είχε πολλούς πειρασμούς. Όταν τον επισκέφθηκε του είπε. «Θέλει μεγάλη υπομονή. Πολύ υπομονή, κι εσύ μπορείς, «…Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Παπά Τυχων μεγάλη υπομονή πειρασμούς. Όσοι θέλουν Χριστό πρέπει υπομονή. Άγιοι μεγάλη υπομονή. Προσευχή αγάπη.»
Μετά από λίγο καιρό, είχα κάποιους πειρασμούς και προσπαθούσα να βρω το δίκαιό μου. Όταν πήγα στον γέροντα Ηρωδιωνα, μόλις με είδε άρχισε να λέει: « Είχα πέντε εκατομμύρια ντράχμας, έρχεται Ιησούς έκλεψε τας ντράχμας. Βρε, Ιησούς κλέφτης, μου πήρες τας ντράχμας». Γυρίζει τότε με κοιτάζει και μου λέει. «Βρε ο Ιησούς σου μάζεψε, σου μάζεψε, και εσύ με το χέρι σου τα σκόρπισες όλα. Ο Ιησούς δεν αγαπάει τα δικαστήρια». Από τότε κατάλαβα ότι ποτέ δεν πρέπει να ζητάμε το δίκαιό μας.
Ιλαρίωνος Νεοσκητιώτου μοναχού, Γέρων Ηρωδίων Καψαλιώτης ο διά Χριστόν σαλός, Άγιον Όρος 2008.
***
Όταν κρύωνε, έλεγε σε έναν φίλο του: « Κάνε προσευχή να ανέβουν τα γράδα (δηλαδή η θερμοκρασία) ή γύρνα το κουμπί στο Μάη» και γελούσε.
Ρώτησαν τον γέρω Ηρωδίωνα τον δια Χριστόν σαλό της Καψάλας, τον Ρουμάνο τι κάνει όταν κρυώνει, και απάντησε: «Πάω στο Σινά και ζεσταίνομαι».
Όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν ανάβει σόμπα τον χειμώνα, έλεγε: « Για να μην κάψω την Καψάλα».
***
π. Ηρωδίων ο Ρουμάνος, ο διά Χριστόν σαλός της Καψάλας.
π. Σεραφείμ Δημόπουλου
Ένα απόγευμα, είχε βγει στον υποτυπώδη του κήπο δια να φυτεύση κουκιά. Όμως ψιλόβρεχε. Υψώνει τα βλέμματα εις τον ουρανό και λέγει: «Σταμάτα». Και η βροχή σταμάτησε. Όταν φύτεψε τα κουκιά, υψώνει τα μάτια εις τον ουρανό και λέγε: «Τώρα βρέξε». Και άρχισε να βρέχη.
Ολόκληρος έλαμπε. Πολλές φορές το πρόσωπο του φωτιζόταν από το θείο φως, και τότε δεν μπορούσες να τον ιδής κατά πρόσωπον.
Έζησε στην έρημον της Καψάλας, σε ένα κελλί πολύ απομονωμένο, μισοερειπωμένο του Αγίου Δημητρίου, σαράντα ολόκληρα χρόνια. Μόνος. Μονώτατος. Έρημος. Απλησίαστος ερημίτης. Δεν περιποιόταν καθόλου τον εαυτό του.Δεν έπαιρνε καμιά μέριμνα διά τροφή… Από έγκλειστος και ησυχαστής έγινεν κατά Θεόν σαλός. Κατά Θεόν τρελλός. Παλαβός, θεοπάλαβος. Έλεγε του κόσμου τις τρέλλες, ασυναρτησίες, έκαμε τρελλές χειρονομίες. Δεν ήταν ευγενής. Στους περίεργους πολύ απότομος. Όταν τους έδιωχνε και δεν φεύγανε, τους περιποιόταν με βρισίδι.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, κατάλαβαν τί θησαυρός ήταν. Τί θησαυρό έκρυβε. Τί διορατικά και προφητικά χαρίσματα έκρυβε και πολλοί τον επεσκέπτοντο και αυτός έκαμε συγκατάβασι και τους δεχόταν.
Όταν παραγέρασε, τον πήρε ο πατήρ Μελέτιος, Ρουμάνος κατά την φυλή, τον γηροκόμησε. Και όταν εκοιμήθηκε εν Κυρίω, την 12η Δεκεμβρίου 1990, τον έθαψε. Η ανακομιδή του λειψάνου του γέροντα Ηρωδίωνα έγινε επτά χρόνια αργότερα, η δε αγία του κάρα φυλάσσεται εις το κελλίον του πατρός Μελετίου.
Ο Θεός δια πρεσβειών του Οσίου πατρός ημών Ηρωδίωνος, είθε να ελεήση και την αμαρτωλή μας ψυχή και να μας αξιώση της επουρανίου του βασιλείας και των επουρανίων του αγαθών. ΑΜΗΝ.