Θωρείς την εικόνα του και πλημυρίζουν τα σωθικά σου με τόση παρηγοριά

Θωρείς την εικόνα του και πλημυρίζουν τα σωθικά σου με τόση παρηγοριά

Θωρείς την εικόνα του και πλημυρίζουν τα σωθικά σου με τόση παρηγοριά…
Ένα παράξενο πράγμα…
Βγάζει η μορφή του τόση γαλήνη παρόλο που είχαν βραχνιάσει απ’ τα ουρλιαχτά τους τα σταυρωμένα δίκια μέσα του….
Δεν ξέρω η συμπεριφορά του απέναντι σε ότι τον έβρισκε διαρκώς με συναρπάζει…..Ο Άγιος όχι απλά υπέμεινε τις συκοφαντίες αλλά τις αγκάλιασε(!!!)
Τις φόρεσε κατάσαρκα σαν τρίχινο χιτώνα(από αυτό που τσιμπάει ε…..)
Ξέρεις και εκείνος μπορούσε να μιλήσει, να διεκδικήσει,να υπερασπιστεί, α μαλώσει και είχε όλο το δίκιο δικό του…

Δεν το έκανε…..γιατί;Γιατί είχε την δυνατότητα της επιλογής…..
Ήταν ταπεινός…..δηλαδή…..ελεύθερος…
Δίχως τις αλυσίδες των παθών…
Δίχως την κακοκαιρία των λογισμών…
Στεναχωριόταν;Φυσικά και στεναχωριόταν… Αλλά γιατί;Για το κακό που πάθαινε;
Όοοοχι…..αλλά γιατί έβλεπε τις πληγές που έφεραν πάνω τους όλοι εκείνοι που τον αδικούσαν απ’ τις δαγκωματιές του πονηρού…..
Αυτή είναι διαφορά των Αγίων μας….
Γι΄ αυτό….
Όταν σιωπούσε σιωπούσε από(και με) αγάπη…
Όταν μιλούσε μιλούσε από(και με) αγάπη…
Όταν υπέμενε υπέμενε από(και με) αγάπη…
Όταν προσευχόταν προσευχόταν από(και με) αγάπη…

Η Αγάπη για τον Εσταυρωμένο Χριστό,την ”Εσταυρωμένη” Παναγία Δέσποινα
και τις σταυρωμένες υπάρξεις δίπλα του ήταν που γέμιζαν τον νου, το στόμα και την καρδιά του με της Χάριτος του Θεού την γλύκα και δεν το δηλητηρίαζε το φαρμάκι που τον κερνούσε ο κόσμος τούτος…..

Οι αδικίες και οι πειρασμοί που ενδεχομένως δοκιμάζουμε εμείς ωχριούν μπροστά
στο πικρό ποτήρι τούτης της ζωής που ήπιε μέχρι τον πάτο ο Άγιος μας….
Χώρια που μερικές δικές μας δοκιμασίες είναι συμπτώματα των ασθενειών της ψυχής μας….

Κάποτε πρέπει να ψάξουμε στην βιογραφία τέτοιων Αγίων να δούμε τι πραγματικά σημαίνει ΑΔΙΚΗ συκοφαντία-δοκιμασία….
Όταν λοιπόν έχουμε λερωμένη την φωλιά μας (απέναντι σε Θεό κι ανθρώπους) καλύτερα να σιωπούμε υπομένοντας….

Αχ Άγιε μας Νεκταρ-ιε κέρασε μας το νέκταρ της Χάριτος σου μπας και γλυκαθεί λιγάκι η ψυχής μας και πάψει να ψάχνει διαρκώς από δω κι από κει άλλα υποκατάστατα…..
π.Ιωάννης Παπαδημητρίου