Η περίοδος του Πεντηκοσταρίου είναι χαρμόσυνη και αρχίζει την Κυριακή του Πάσχα και τελειώνει με τη γιορτή της Πεντηκοστής, που η Ορθόδοξη Εκκλησία μνημονεύει και τιμά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους. Αργότερα στο Πεντηκοστάριο συμπεριλήφθηκε και η Κυριακή των Αγίων Πάντων.
[sc name=”vyzantina-vrachiolia” ][/sc]
Κατά συνέπεια, στην ειδική αυτή περίοδο του λειτουργικού χρόνου, αντιστοιχεί και το ανάλογο λειτουργικό βιβλίο, που ονομάζεται Πεντηκοστάριο. Επίσης, ανάλογα με την ευαγγελική περικοπή, παίρνει και το όνομά της κάθε μία απο τις Κυριακές του Πεντηκοσταρίου.
Έτσι, η πρώτη μετά την Κυριακή του Πάσχα λέγεται Κυριακή του Θωμά. Η δεύτερη των Μυροφόρων. Η Τρίτη του Παραλύτου, η τέταρτη της Σαμαρείτιδας και η Πέμπτη του Τυφλού. Κατόπιν ερχόμαστε στην Πέμπτη της Αναλήψεως και έπειτα έχουμε την Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που την ακολουθεί η Κυριακή της Πεντηκοστής.
Στη συνέχεια συναντάμε το προ της Πεντηκοστής Σάββατο των κεκοιμημένων και την επομένη ημέρα απο την Πεντηκοστή έχουμε τη γιορτή του Αγίου Πνεύματος. Κυριότερες γιορτές κατά την περίοδο αυτή των 50 ημερών είναι η Μεσοπεντηκοστή και της Ζωοδόχου Πηγής.
Μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής, ακολουθεί η Κυριακή των Αγίων Πάντων, που είναι οι καρποί της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος. Το υμνολογικό υλικό του Πεντηκοσταρίου, είναι έργο μεγάλων ποιητών της Ορθοδοξίας, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, ο Ιωσήφ ο Στουδίτης, ο Νικηφόρος Κάλλιστος ο Ξανθόπουλος και άλλοι.
Η πιο καλή έκδοση του Πεντηκοσταρίου, είναι αυτή που έκανε ο Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός το 1836 και αυτό χρησιμοποιεί σαν βάση και η Εκκλησία στις μέρες μας για τα Πεντηκοστάρια.
Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.