Ο Όσιος Παϊσιος αγαπούσε την Πατρίδα και έλεγε: «Καί η Πατρίδα είναι µια µεγάλη οικογένεια».
∆εν επεδίωκε το εθνικό µεγαλείο, την δόξα και την ισχύ µε την κοσµική έννοια, αλλά την ειρήνη, την πνευµατική άνοδο και την ηθική ζωή των πολιτών, για να µας βοηθάει και ο Θεός. Ούτε επιζητούσε την ασφάλεια για να απολαµβάνουν οι άνθρωποι τις ανέσεις τους.
Σε κάποιον Έλληνα θερµό πατριώτη πού ζούσε στην Αµερική και προσπαθούσε να προβάλλη την Ελλάδα, συνέστησε ν’ αγωνισθή για να αγιάση καί ύστερα να προβάλλη σωστά και πνευµατικά και την Ελλάδα. Όπως οι Προφήτες του Ισραήλ συµµετείχαν στην ζωή του έθνους ενεργά µε τον τρόπο τους, προσεύχονταν, θρηνούσαν, έλεγχαν βασιλείς, κήρυτταν µετάνοια και προφήτευαν για τα επερχόµενα δεινά, το ίδιο και ο Γέροντας δεν ήταν αδιάφορος και απαθής στα θέµατα της Πατρίδος. Ο προφήτης (Ησαίας) δεν ήταν εθνικιστής που έλεγε: «∆ια Σιών ου σιωπήσοµαι». Το ίδιο και ή στάση του Γέροντα ήταν καθαρά πνευµατική.
Ενώ ζούσε εκτός κόσµου, αγωνίσθηκε όσο λίγοι για το καλό της Πατρίδος. Αξιοθαύµαστη ήταν ή δραστηριότητα και η προσφορά του στα εξωτερικά εθνικά θέµατα µας. Μιλούσε εναντίον των ανθελληνικών ρευµάτων, των πλαστογράφων της ιστορικής αληθείας, και κυρίως εναντίον των αδίκων εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδος, των Σκοπιανών, «Πανσλαυϊστών», Αλβανών, Τούρκων κ.α. Έλεγε: «Ο ένας θέλει την Θεσσαλονίκη, ο άλλος θέλει να φθάση µέχρι την Λάρισα, ο άλλος θέλει το Αιγαίο. Μα τέλος πάντων δεν υπήρχε ποτέ Ελλάδα;».
Επεσήµαινε τους εθνικούς κινδύνους, πριν ακόµη φανούν. Βοήθησε πολλούς να δουν ξεκάθαρα τις ξένες προπαγάνδες σε βάρος της Πατρίδος, και όσοι είχαν θέσεις και ευαισθησία έλαβαν τα ανάλογα µέτρα. Σχετικά µε το Μακεδονικό, αναφέρει ανώτατος αξιωµατικός: «Εγώ ήµουν µέσα στα πράγµατα και δεν είχα πάρει είδηση. Ο Γέροντας µου άνοιξε τα µάτια. Στην αρχή παραξενευόµουν και έλεγα: «Τι είναι αυτά πού λέγει ο Γέροντας και από που τα ξέρει»; Έπειτα κατάλαβα. Ο Γέροντας ήδη από το 1977, όταν πήγε στην Αυστραλία, ανέφερε το «Μακεδονικό»…
…Ο άγιος Αρσένιος (ο Καπαδόκης) έλεγε πριν από την Ανταλλαγή: «Την Πατρίδα µας θα την χάσουµε, αλλά πάλι θα την βρούµε».
Ρωτήθηκε ό Γέροντας, πότε θα ελευθερωθεί η Κύπρος, και απάντησε: «Η Κύπρος θα ελευθερωθεί, όταν µετανοήσουν οι Κύπριοι. Να κάνετε πνευµατικές βάσεις για να διώξουν τις βάσεις των Τούρκων, των Άγγλων και των Αµερικανών». Έβλεπε δηλαδή το Κυπριακό ως πνευµατικό θέµα, όχι ως εθνικό ή πολιτικό, και ότι η λύση του θα προέλθει από την µετάνοια του λαού και την προσευχή. Βλέποντας τον από Ανατολάς κίνδυνο για την Θράκη, µετέβη στην Κοµοτηνή για να στηρίξη εκχριστιανισθέντες Μουσουλµάνους. Ήθελε να παραµείνη µαζί τους για ένα διάστηµα για να βοηθήση.
Στα θέµατα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοί να είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν που έβλεπε πνευµατικούς ανθρώπους να επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να µην ενδιαφέρονται για την Πατρίδα. Ο καηµός του και ή απορία του ήταν πώς οι υπεύθυνοι δεν αντιλαµβάνονται που οδηγούµαστε. Ό ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σηµερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσµο.
Έλεγε: «Από το κακό πού επικρατεί σήµερα θα βγει µεγάλο καλό». Λυπόταν για την πνευµατική κατάπτωση των πολιτών. Μιλούσε αυστηρά γι’ αυτούς πού ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόµους.
Λυπήθηκε για την αλλαγή της γλώσσας και είπε: «Η επόµενη γενεά θα φέρει Γερµανούς να µας µάθουν την γλώσσα µας, και τα παιδιά µας θα µας φτύνουν». Έγραφε σε επιστολή του: «Αυτοί που κατάργησαν τα Αρχαία πάλι θα τα ξαναφέρουν». ∆ηµοσίευσε ένα σύντοµο κείµενο υποστηρίζοντας τον αγνότατο πατριώτη και ευλαβέστατο ήρωα Μακρυγιάννη από τις εναντίον του άδικες και ψευδείς κατηγορίες.
Πέρα από την αποκατάσταση της αληθείας, υπήρχε τότε, όπως και σήµερα, επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς µίµηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήσει ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους µας. Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατέκρινε δηµοσίως ενέργειες επιζήµιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συνάντηση στην Σουρωτή. Ό Γέροντας απάντησε: «Ας έρθη, θα του τα ψάλω και µπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ό πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα µπροστά στους ισχυρούς της ηµέρας. Όταν κάποιος πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, ο Γέροντας συνέστησε στα µοναστήρια να µην τον δεχθούν, γιατί είχε υπογράψει τον νόµο περί των αµβλώσεων. Από Υπουργό πού θέλησε να βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δεν δέχθηκε τίποτε, γιατί ανήκε σε κόµµα πού είχε υπογράψει αντιχριστιανικούς νόµους.
Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος της ειρήνης καί της ενότητος. ∆εν άνηκε σε κανένα κόµµα. Ήταν υπεράνω κοµµάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόµµατα καί πολιτικούς πού είχαν σχέση µε την Μασωνία, για την αθεΐα τους και την πολεµική τους προς την Εκκλησία…
από το βιβλίο: «Ο βίος του γέροντος Παισίου του Αγιορείτου», ιεροµόναχου Ισαάκ
https://simeiakairwn.wordpress.com