Αν και η ΕΕ αποφάσισε την κατάργηση των συμβατικών κινητήρων από το 2035 και μετά, υπάρχουν σημαντικά προβλήματα με την παραγωγή μπαταριών, τα οποία καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη την εξάπλωση της ηλεκτροκίνησης
Μετά την απόφαση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταργηθούν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης από το 2035 και μετά, η αντικατάστασή τους από ηλεκτρικά αυτοκίνητα συναντά μεγάλα εμπόδια. Ενώ δεν λείπουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η ηλεκτροκίνηση με την τεχνολογία που την γνωρίζουμε σήμερα έχει ημερομηνία λήξεως.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γερμανικός Οργανισμός Πρώτων Υλών (DERA) προβλέπει σημαντική έλλειψη λιθίου από το 2030 και μετά, μεγάλη εξάρτηση από χώρες όπως η Αυστραλία και η Χιλή για την προμήθεια πολύτιμων μετάλλων, ενώ θα είναι ανεπαρκείς οι διαδικασίες για την ανακύκλωση παλαιών μπαταριών από μεταχειρισμένα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο οργανισμό, το 2030 η ζήτηση λιθίου μπορεί να φθάσει έως και τους 558.800 τόνους. Το 2020 η παραγωγή παγκοσμίως έφθασε στους 82.000 τόνους, με μόνο το 50 έως 60% να ανταποκρίνεται στις υψηλές απαιτήσεις καθαρότητας που απαιτούνται για την παραγωγή μπαταριών.
Ο μόνος τρόπος για να καλυφθεί αυτή η ζήτηση είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, κατά έως και επτά φορές μέσα στα επόμενα χρόνια. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο στον τομέα της εξόρυξης.
Όπως υποστηρίζει ο υπεύθυνος για την μελέτη Michael Schmidt, «Ακόμα και αν γίνουν όλα τα έργα που σχεδιάζονται και μέσα στο χρονοδιάγραμμα που προβλέπεται, δεν θα υπάρχει αρκετό λίθιο για να καλυφθεί η αναμενόμενη ζήτηση μέχρι το 2030».
Σύμφωνα με το Scmidt, σχεδόν τα τρία τέταρτα της παγκόσμιας παραγωγής λιθίου προέρχεται από την Αυστραλία (49%) και την Χιλή (22%). Σε αυτό συνεισφέρουν χώρες όπως η Αργεντινή και η Κίνα αλλά με μικρότερα νούμερα. Όμως, η εξόρυξη του συγκεκριμένου μετάλλου είναι επίπονη και απαιτεί μεγάλες παρεμβάσεις στο περιβάλλον.
Γι’ αυτό τον λόγο πολλές εταιρίες προσπαθούν να ενισχύσουν την ανακύκλωση των μπαταριών, όμως, αυτή την στιγμή τα έργα που έχουν προγραμματιστεί σε αυτόν τον τομέα δεν επαρκούν για να καλύψουν παρά ένα μικρό ποσοστό της ζήτησης σε μπαταρίες.
Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, υπάρχουν κάποια κοιτάσματα σε μερικές χώρες τα οποία δεν αξιοποιούνται προς το παρόν, λόγω σημαντικής επιβάρυνσης στο περιβάλλον. Μόνο στην Πορτογαλία υπάρχει σημαντική βιομηχανία εξόρυξης λιθίου, όπου και πάλι είναι το μόλις 1% της παγκόσμιας ζήτησης, στους 900 περίπου τόνους. Αυτό και μόνο δημιουργεί μία τεράστια εξάρτηση των ευρωπαϊκών αυτοκινητοβιομηχανιών από τις εταιρίες που βγάζουν το λίθιο αλλά και της εταιρίες κατασκευής μπαταριών.
Πάντως, ακόμα και αν ενεργοποιούνταν όλα τα κοιτάσματα λιθίου στην Ευρώπη, η παραγωγή δεν θα ξεπερνούσε το 34% των αναγκών. Ενώ η ανακύκλωση υπολογίζεται να μπορεί να καλύψει κάπου μεταξύ 3-10% της προβλεπόμενης ζήτησης για το 2030. Άρα θα πρέπει να υπάρξει εισαγωγή του μετάλλου, κάτι που σημαίνει μεγάλες εξαρτήσεις και σημαντικές καθυστερήσεις στον προγραμματισμό της παραγωγής νέων αυτοκινήτων.
Με λίγα λόγια, η ηλεκτροκίνηση όπως την γνωρίζουμε σήμερα, με την συγκεκριμένη τεχνολογία μπαταριών έχει σημαντικά προβλήματα και πιθανότατα να φθάσει σε ένα οριακό σημείο πολύ πριν το 2030.
Αν δεν υπάρχουν μπαταρίες δεν μπορούν να υπάρξουν και ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Οπότε ίσως σε μερικά χρόνια, η Ε.Ε. να χρειαστεί να πάρει πίσω την απόφαση για την κατάργηση των συμβατικών κινητήρων και να εξετάσει και άλλες λύσεις (όπως τα συνθετικά καύσιμα) με πιο σοβαρό τρόπο.