Το αρχαίο ελληνικό δίγαμμα έγινε το αγγλικό γράμμα F
Όταν κάποιος βλέπει για πρώτη φορά του σύμβολο του δίγαμμα «Ϝ,ϝ», το μυαλό του πάει αμέσως στο «αγγλικό» γράμμα “F,f”. Η ομοιότητα δεν είναι τυχαία.
Το δίγαμμα (Ϝ ϝ σε αρχαίες επιγραφές, μεταγενέστερα Ϛ ϛ μόνο ως αριθμός) πιθανώς ονομαζόμενο ως ϝαῦ (βαυ, ΔΦΑ: wau) αρχικά, ήταν το έκτο γράμμα σε πρώιμες μορφές του ελληνικού αλφαβήτου. Η φωνητική αξία του ήταν ένας ασθενής διχειλικός συμφωνικός φθόγγος, όπως το αγγλικό w ([[w]]).
Πιθανολογείται ότι το αρχικό όνομα του γράμματος ήταν “ϝαῦ” ([wau]), κατά τη φωνητική του αξία και το ανάλογο φοινικικό γράμμα ουάου. Τη μεταγενέστερη ονομασία “δίγαμμα” οφείλει στο σχήμα του (δις + γάμμα – διπλό, δύο φορές γάμμα).
Την ύπαρξη του δίγαμμα στον Όμηρο κατέδειξε ο Άγγλος φιλόλογος Μπέντλεϊ, εξηγώντας πλήθος μετρικών ανωμαλιών και χασμωδιών στη γλώσσα των ομηρικών επών, που οφείλονταν στην απουσία του γράμματος κατά τη καταγραφή των επών με το κλασσικό ευκλείδειο αλφάβητο των 24 γραμμάτων (σε χρήση από το 403 π.Χ. μέχρι σήμερα) που δεν περιείχε πλέον το δίγαμμα.