Ο εγωισμός μας κυριεύει την καρδιά μας και δεν αφήνει χώρο για τον Θεό.
Η χαρά της ζωής προέρχεται από μια καρδία που αισθάνεται την παρουσία του Θεού. Σε καρδιά που την έχει κυριεύσει το «εγώ» δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει χαρά.
Η ταπείνωση είναι το φάρμακο για την καταπολέμηση του «εγώ» μας. Ταπείνωση βέβαια αποκτούμε με τη Χάρη του Θεού που έρχεται με την ειλικρινή μετάνοια και την τήρηση των εντολών του Τριαδικού Θεού.
«Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά, που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς, που έχει μέσα της τον Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί.
[sc name=”metaxotypies-korniza-tzami” ][/sc]
»Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.
»Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σε Εκείνον.
Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον Ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους.
»Θείο Δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το Δωρητή με ταπείνωση. Ταπείνωση! Η βάση κάθε Αρετής και η προϋπόθεση της Πνευματικής καρποφορίας! Έχετε ταπείνωση; Έχετε τον Θεό. Τα έχετε όλα! Δεν έχετε ταπείνωση; Τα χάνετε όλα»! (άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Η μόνη οδός για την σωτηρία μας είναι η ταπείνωση. Μόνο με την ταπείνωση η καρδιά μας ανοίγει και αγαπά.
«Για να σωθείς, είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Γιατί τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση, γιατί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέει: «Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση;» Αντίθετα, η ταπεινή ψυχή είναι γεμάτη αγάπη και δεν επιδιώκει πρωτεία, αλλά επιθυμεί για όλους το καλό και είναι ευχαριστημένη με όλα». (άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Είναι τέλειο να ζητάμε συνεχώς συγχώρεση από όλους τους ανθρώπους που τους βλάψαμε.
«Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και να είμαστε έτοιμοι, σε κάθε λόγο που ακούμε, να λέμε «Συγχώρεσέ με». Γιατί με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του εχθρού και αντιπάλου». (Αββάς Δωρόθεος)
