Το «πείραμα» με τους αλλοδαπούς οδηγεί στο «χάραγμα»!
Η κάρτα πληρωμής για τους αιτούντες άσυλο έχει πολλούς υποστηρικτές σε Ελλάδα και Ευρώπη. Οι κριτικοί ειδικοί προειδοποιούν: Η κάρτα είναι ένα πείραμα στους πιο αδύναμους προκειμένου να περιοριστεί σταδιακά η ελευθερία όλων των πολιτών, κάτι που ενδεχομένως οδηγήσει στο «χάραγμα».
Όπως γράφει το Γερμανόφωνο Russia Today σε σχέση με την Γερμανία:
Κάμερες σε κάθε βήμα, δακτυλικά αποτυπώματα στο διαβατήριο, δεδομένα σε τσιπ ως εξουσιοδότηση πρόσβασης: το κράτος ψηφιακής επιτήρησης παγιδεύει κρυφά τους πολίτες στο δίκτυό του. Οι υποστηρικτές του ονειρεύονται την κατάργηση των μετρητών: αγοραστική δύναμη με αντάλλαγμα την υπακοή, παρακολούθηση κάθε ανταλλαγής αγαθών, κάρτες που μπορούν να περιοριστούν και να ενεργοποιηθούν και να απενεργοποιηθούν κατά βούληση. Το πείραμα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην Ευρώπη και τώρα δοκιμάζεται και σε αιτούντες άσυλο. Είναι θέμα χρόνου να επεκταθεί.
Ο οικονομολόγος, ειδικός στα χρήματα και συγγραφέας Norbert Häring προειδοποιεί εδώ και καιρό να μην παρασυρθούμε στις δικαιολογίες των πολιτικών. Θεωρεί ότι η απόφαση της Bundestag (σ.σ. γερμανική Βουλή) να καθιερώσει κάρτες πληρωμής για τους αιτούντες άσυλο αποτελεί ορόσημο στην πορεία προς την πλήρη επιτήρηση όλων των πολιτών. Και άλλοι το βλέπουν έτσι.
Αυτός ο πολιτικός χάρτης «δεν είναι μόνο συμβολική πολιτική και παρενόχληση της δεξιάς, αλλά και μια δοκιμαστική πορεία για μια νέα μορφή παρακολούθησης», έγραψε πρόσφατα ο Τίτους Μπλόμ στην εβδομαδιαία εφημερίδα Der Freitag . Σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι ένα «διεστραμμένο τεχνοπολιτικό πείραμα που γίνεται τακτικά πρωτοσέλιδο».
Με τις κάρτες πληρωμών, οι πολιτικοί υποτίθεται ότι θέλουν να εμποδίσουν τους αιτούντες άσυλο να μεταφέρουν τα επιδόματά τους στις οικογένειές τους στην χώρα τους, προκειμένου να περιορίσουν την μετανάστευση.
Δεν αποδεικνύεται κάτι τέτοιο, ειδικά από την στιγμή που τα επιδόματα είναι μικρά. Ως μέρος μιας μελέτης στην Σενεγάλη της Δυτικής Αφρικής , ερευνητές από το Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών Leibniz διαπίστωσαν ότι μια κάρτα πληρωμής θα είχε μικρή επίδραση στην μετανάστευση. Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες δεν ήταν καθόλου ενημερωμένοι για τις ευρωπαϊκές διαδικασίες ασύλου, ειπώθηκε.
Ο Blome δήλωσε επίσης στο Der Freitag :
“Η κάρτα πληρωμής είναι μια δοκιμή προϊόντος για μηχανισμούς ελέγχου κατασκευασμένο στην Γερμανία και δοκιμασμένο σε άτομα που δεν μπορούν να αμυνθούν«.
Προφανώς δοκιμάζεται και η ανοχή στην αυθαιρεσία. Επειδή για αυτό έχει σχεδιαστεί η κάρτα πληρωμής. Αυτό σημαίνει ότι οι ομοσπονδιακές πολιτείες έχουν σε μεγάλο βαθμό ελεύθερο πεδίο δράσης!
Στο Greiz της Θουριγγίας, για παράδειγμα, οι θιγόμενοι επιτρέπεται να χρησιμοποιούν την κάρτα μόνο εντός της μικρής πόλης με πληθυσμό περίπου 20.000 κατοίκων. Έτσι κλειδώνεις τους ανθρώπους. Στο Αμβούργο μπορείτε να πάρετε μόνο 50 ευρώ σε μετρητά το μήνα.
(…)
Όποιος δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά ούτε ένα σάντουιτς χωρίς κάρτα πληρωμής είναι φυσικά ευάλωτος στον εκβιασμό, προκειμένου να υποχωρήσει στις όποιες εντολές της εξουσίας!
Το σύστημα ελέγχου εξαπλώνεται ήδη σιγά σιγά. Πολύ πριν γίνουν υποχρεωτικά τα δακτυλικά αποτυπώματα στα διαβατήρια, οι πρόσφυγες έπρεπε να υποβληθούν σε έλεγχο ταυτότητας και να καταγραφούν. Κάποια στιγμή αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε κατά την γέννηση.
(…)
Όλο και περισσότερα κατοικίδια πρέπει να τσιπάρονται και όλο και περισσότερες προσφορές εισιτηρίων όταν ταξιδεύετε με τρένο είναι δυνατές μόνο ψηφιακά με την παροχή προσωπικών δεδομένων. Οι πολίτες γίνονται πλέον όλο και πιο ελεγχόμενοι και εν τέλει πιο ευάλωτοι στον εκβιασμό.
Ήδη έχουν γίνει εκκλήσεις για επέκταση της κάρτας πληρωμής στους ανέργους. Οι πολιτικοί του FDP (σ.σ. Γερμανοί Φιλελεύθεροι) έχουν επίσης υποστηρίξει την επιβολή αυτού του μέσου σε όλους τους ανθρώπους που λαμβάνουν κοινωνικά επιδόματα (σ.σ. Επεκτείνεται δηλαδή και πέρα των «μεταναστών»).
Το AfD (σ.σ. Εθνική Δεξιά), εν τω μεταξύ, ζήτησε αυστηρότερους περιορισμούς στα αγαθά που μπορούν να αγοράσουν οι αιτούντες άσυλο με την κάρτα και να σταματήσουν όλες οι πληρωμές σε μετρητά.
(…)
Ένα τέτοιο σύστημα ελέγχου οδηγεί αναγκαστικά στους πολίτες να συμπεριφέρονται συμμορφωτικά υπό τον φόβο της αυθαιρεσίας της εξουσίας. Αν εφαρμοστεί όλο αυτό, οτιδήποτε μπορεί να οδηγήσει στον περιορισμό της ελευθερίας όλων των πολιτών.