Οι γέροι που περιμένουν από τα παιδιά τους να τους “κοιτάξουν”, δεν περιμένουν να τους κοιτάξουν από μακριά, όπως παραπονιέται ο Δαβίδ ότι έκαναν σ΄ αυτόν οι δικοί του,που στέκονταν και τον κοίταζαν από μακριά.
“Οι φίλοι μου και οι πλησίον”, λέει στον ψαλμό του, “μακρόθεν έστησαν και ήγγισαν” στέκονταν από μακριά και κοίταζαν.
Δηλαδή τον πλησίαζαν σαν ξένοι, όπως κάνουν τώρα τους γέρους, που τους επισκέπτονται τα παιδιά τους και τους βλέπουν στους διαδρόμους και στις αίθουσες αναμονής των οίκων ευγηρίας.
Αυτός είναι ο “πολιτισμός” που ήρθε απ΄ την Δύση.