“Όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρό Σου ημίν δεδωκας” ψάλλει η Εκκλησία. Και είναι ο Σταύρος όπλον πνευματικόν και ανίκητον.
Ιδού τι γράφει για την σημασία του ο Άγιος Νικόδημος Ο Αγιορείτης: Με την έπαρσιν της δεξιάς χειρός εις το μέτωπον σημαδεύομεν ότι ο Θεός ήτον εις τους ουρανούς ως προάναρχος του Πατρός Λόγος μετά του ζωοποιού Πνεύματος συνδοξαζομενος. Και με την κατάβαση της χειρός εις την κοιλία σημαδεύομεν, ότι δια την σωτηρία ημών κατήλθεν εκ των ουρανών και εσαρκώθη εις την κοιλία της Παρθένου και έγινε άνθρωπος. Με την ανάβασιν δε της χειρός εις τον δεξιόν ώμον και μετάβασιν εις τον αριστερόν, σημαδεύομεν ότι εσταυρώθη και απέθανε δια τας αμαρτίας ημών. Ειτα καταβιβάζοντας την χείρα εις την γην κάτω, σημαινομεν ότι ετάφη και καταβας εις τον αδη ελύτρωσε τους απ’ αιώνος δίκαιους. Και αυθις με την ανάβαση της χειρός σημαινομεν την ανάστασην και την εις ουρανούς ανάληψην.
Εκ του μετώπου ειτα με την κατάβασιν πάλι της χειρός εις την κοιλία δηλουμεν, ότι μέλλει πάλιν έρχεσθαι εις την γην κρίναι ζώντας και νεκρούς και με την ανάβαση εις τον δεξιόν ώμον και αριστερόν δηλουμεν, ότι έχει να στήση τους μεν δικαιους εκ δεξιών τους αμαρτωλούς εξ αριστερών και δεόμεθα να αξιωθώμεν της εκ δεξιών αυτού, παραστάσεως. Αυτό δηλοι. Ο σταυρός γίνεται με ευλάβεια και σφραγίζομεν τον εαυτό μας με το σημείο του Τιμίου Σταυρού τρεις φορές και σημαδεύομε όλο το μυστήριο της ενσαρκου οικονομίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Διότι με την ένωση των τριών δακτύλων σημαδεύομε την τρισυπόστατον θεότητα και το αδιαίρετον των τριών προσώπων και ότι ο Υιός σαρκωθείς ουκ απεστη του πατρικού κόλπου και τοις ανθρώποις ωμίλησε. Οι Χριστιανοί λοιπόν πρέπει να φορούν Σταυρόν προς ένδειξιν, ότι είναι Χριστιανοί και προς αποτροπήν κάθε κακού.
