Στην Ρόδο έφτασαν κάποια περίοδο αλυσοδεμένοι τέσσερις ιερείς από την Κρήτη, οι οποίοι δια τον φόβο των Βενετών κατακτητών της μεγαλονήσου και την διώξη της Ορθοδοξίας, είχαν πάει να χειροτονηθούν στα Κύθηρα. Τους έπιασαν όμως Αγαρηνοί και τους πούλησαν σκλάβους στους Τούρκους της Ρόδου.
Εκεί, οι τέσσερις νέοι ιερείς, ακούγοντας πρώτη φορά για τον Άγιο Φανούριο, με την πρώτη ευκαιρία, σε μια στιγμή που τους είχαν στείλει για διάφορες δουλειές οι Τούρκοι δυνάστες τους, πήγαν και δεήθηκαν με δάκρυα μπροστά στην εικόνα του Αγίου για να τους ελευθερώσει.
Πράγματι ο Άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυς, έσπευσε αμέσως στον ύπνο των τριών Τούρκων που τους είχαν στη δούλεψή τους και τους ζήτησε να τους αφήσουν ελεύθερους.
Οι Τούρκοι όμως τους πέρασαν αλυσίδες και τους φερόταν πολύ χειρότερα, νομίζοντας πως εκείνος ο Στρατιωτικός που είδαν ήταν απλά ένα όνειρο…
Ο Άγιος όμως ξαναπήγε στον ύπνο τους και τους απείλησε με δεινά, εάν δεν τον άκουγαν.
Οι Τούρκοι συνέχισαν τα δικά τους και τότε τυφλώθηκαν και άρχισαν να έχουν φοβερούς πόνους στο σώμα τους και οι ίδιοι και άλλα μέλη των οικογενειών τους.
Τότε θυμήθηκαν τι είχε συμβεί και ζήτησαν συγχώρεση από τους σκλάβους ιερείς, παρακαλώντας τους να τους σώσουν και να τους θεραπεύσουν.
Όντως οι ιερείς προσευχήθηκαν και έτσι φανερώθηκε για μια ακόμη φορά ο Άγιος Φανούριος στον ύπνο των Τούρκων και τους είπε πως για να τους θεραπεύσει, πρέπει να στείλουν ο καθένας από ένα γράμμα ελευθέρωσης των ιερέων μπροστά στην εικόνα του, εκεί στη Ρόδο, όπως και έγινε…
Οι ιερείς συγκλονισμένοι από το μεγάλο θαύμα, έφτιαξαν ένα αντίγραφο της ευρεθείσας εικόνα του Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου και το πήραν στην Κρήτη, διαδίδοντας το όνομα και την εν Χριστώ θαυματουργή Χάρη του Αγίου.