Το Τσερνόμπιλ, όταν συνέβη η καταστροφή, όλοι οι κάτοικοι απομακρύνθηκαν εκτός από ένα γυναικείο μοναστήρι που ήταν κοντά
Το Τσερνόμπιλ, όταν συνέβη η καταστροφή, όλοι οι κάτοικοι απομακρύνθηκαν εκτός από ένα γυναικείο μοναστήρι που ήταν κοντά. Έμειναν σκόπιμα πίσω από τους κομμουνιστές για να δουν τις συνέπειες μιας τόσο ισχυρής ακτινοβολίας. Όταν επέστρεψαν μετά από δυο μήνες, από το ελικόπτερο είδαν ασυνήθιστη ζωντάνια στο μοναστήρι… Έφυγαν με τις διαστημικές στολές και τις συσκευές τους που έδειχναν ακτινοβολία έως και εκατό φορές μεγαλύτερη από την επιτρεπόμενη. Όμως τη στιγμή που πέρασαν από την πύλη του μοναστηριού, όλες οι συσκευές έδειχναν ότι δεν υπήρχε ακτινοβολία. Οι επιστήμονες περνούσαν και επέστρεφαν πολλές φορές και πάντα το ίδιο συνέβαινε. Και όχι μόνο οι μοναχές και τα ζώα ήταν απολύτως υγιή και ζωντανά, αλλά και κάθε χόρτο στα χωράφια του μοναστηριού που άγγιζε η πυρουνα του μοναχού, ακόμη και τα αγριόχορτα που ξεριζώθηκαν και πετάχτηκαν, ήταν απαλλαγμένα από ακτινοβολία. Και όλα όσα δεν άγγιξαν οι μοναχοί ήταν θανατηφόρα. Και τι έκαναν οι κομμουνιστές; Απαγόρευσαν σε κανέναν να αναφέρει ποτέ αυτό το γεγονός. Αλλά δεν μπόρεσαν να τον σπρώξουν στη λήθη…
Έτσι κι εσείς από εδώ και πέρα, αδέρφια μου, σταυρώστε τις τέσσερις γωνιές του κόσμου, τον ουρανό, το φαγητό και το νερό και μη φοβάστε.
Μέσα από τη μυστηριώδη συμμετοχή στο Σώμα του Θεανθρώπου, το σώμα κάθε ανθρώπου εισέρχεται στις ακτίνες της Αιωνιότητας και γίνεται άφθαρτο. Το δόγμα για την αλήθεια της Ενσάρκωσης, για την αλήθεια της ανθρώπινης σάρκας του δεύτερου Προσώπου της Αγίας Τριάδας είναι μια επιβεβαίωση της ακεραιότητας της σωτηρίας, δηλ. η μεταμόρφωση ολόκληρου του ατόμου σε Θεό κατά χάρη. Και αυτό το ίδιο δόγμα είναι η βάση του δόγματος της Σοφίας – αυτός είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, ο Θεός στη δημιουργία. Το Θείο στη δημιουργία είναι και η ανθρώπινη φύση του Θεού και η Εκκλησία ως το κτιστό Σώμα του Θεού. Η παρανόηση της Σοφίας είναι μια παρανόηση του αδιαχώριστου της ανθρώπινης φύσης του Χριστού από τη Θεϊκή Του φύση.