Ὁ τωρινὸς καιρὸς εἶναι καιρὸς μετάνοιας· γιατὶ εἶναι μεγάλος ὁ φόβος γιὰ τὰ ἁμαρτήματα πού διαπράξαμε, ἂν δὲν προλάβει ή μετάνοια τὴν τιμωρία.

«Ἄς προλάβομε νὰ δοῦμε τὸ πρόσωπό του μὲ ἑξομολόγηση»· (Ψαλμ. 94,2) ἃς σβήσομε τὴν πυρκαϊὰ τῶν ἁμαρτημάτων, ὄχι μὲ πολὺ νερό, ἀλλὰ μὲ λίγα δάκρυα. Εἶναι μεγάλη ὴ φωτιὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ σβήνεται μὲ λίγα δάκρυα· γιατὶ τὸ δάκρυ σβήνει τὴν πυρκαϊὰ τῶν ἁμαρτημάτων καὶ καθαρίζει τὴ δυσωδία τῆς ἁμαρτίας..”