Τουρκικό μαχητικό Kaan, πόση αλήθεια έχει ότι είναι «καλύτερο από το F-35»;
Το 2028, η Τουρκία θα πρέπει να έχει σε υπηρεσία 20 μαχητικά Kaan 5ης γενιάς, που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα του προγράμματος TF-X.
λόγω του ότι διαθέτει δύο κινητήρες αντί για έναν και μεγαλύτερη ανυψωτική ικανότητα έως 10 τόνους. Τουλάχιστον αυτό λέει ο Τεμέλ Κοτίλ, εκπρόσωπος των Τουρκικών Αεροδιαστημικών Βιομηχανιών, τον οποίο επικαλείται η ιστοσελίδα «Breaking Defense».
«Το F-35 μεταφέρει έξι τόνους όπλων, αυτό μεταφέρει 10 τόνους όπλα. Διαθέτει δύο κινητήρες σε σύγκριση με τον μονοκινητήρα του F-35. Δύο κινητήρες σημαίνουν περισσότερη ενέργεια και ραντάρ μεγαλύτερης εμβέλειας», υποστήριξε ο Κοτίλ.
Όλα αυτά βέβαια θεωρητικά ισχύουν (εκτός από το βάρος των όπλων που μεταφέρει το F-35, που στην πραγματικότητα είναι περίπου οκτώ τόνοι). Μπορεί επίσης να προστεθεί ότι ένα μεγαλύτερο αεροπλάνο με δύο κινητήρες μπορεί ενδεχομένως να έχει μεγαλύτερη εμβέλεια.
Ωστόσο, όλα έχουν το τίμημά τους
Ένα δικινητήριο, μεγαλύτερο αεροπλάνο θα είναι πολύ πιο ακριβό από ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο.
Φαίνεται επίσης ότι οι Τούρκοι επέλεξαν το δικινητήριο σύστημα όχι για να δημιουργήσουν ένα ισχυρό αεροπλάνο, αλλά επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε τόσο προηγμένες τεχνολογίες ώστε να δημιουργήσουν ένα μονοκινητήριο μηχάνημα με τις επιθυμητές παραμέτρους.
Με ώθηση 191 kN (με μετακαυστήρα), ο κινητήρας Pratt & Whitney F135-PW-100 που τροφοδοτεί το F-35A είναι αυτή τη στιγμή ο ισχυρότερος στρατιωτικός κινητήρας τζετ στον κόσμο.
Η TAI ανέφερε, για παράδειγμα, ότι ο σχεδιασμός του αεροσκάφους του προγράμματος TF-X έχει εξελιχθεί σημαντικά και το Kaan δεν είναι ακριβώς το μηχάνημα που είχε αρχικά προγραμματιστεί να κατασκευαστεί.
Ο λόγος είναι ο αποκλεισμός της Άγκυρας από το πρόγραμμα των F-35, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται μια πιο ανεξάρτητη, ολοκληρωμένη λύση, δηλαδή ένα αεροσκάφος πλήρως πολλαπλών ρόλων, όχι ένα εξειδικευμένο μόνο στην απόκτηση αεροπορικής υπεροχής.
Αυτός είναι ο λόγος που η Kaan μεγάλωσε και έχει τόσο μεγάλες διαστάσεις και ικανότητα φόρτωσης.
Μέχρι το 2028, θα υπάρχουν 20 αεροπλάνα σε υπηρεσία, τα οποία είναι αρκετά για μια μοίρα συν μερικά αεροπλάνα για το ερευνητικό κέντρο.
Τότε πρόκειται να ξεκινήσει η «χρυσή εποχή 2029-2033», όταν θα παραχθούν και θα τεθούν σε λειτουργία «εκατοντάδες» επόμενα αεροσκάφη.
Αυτό βέβαια εγείρει αμφιβολίες.
Η Τουρκία διαθέτει σήμερα περίπου 300 μαχητικά αεροσκάφη. Επιπλέον, πρόκειται να αγοράσει επιπλέον 40 μονάδες F-16C/D Block 70/72 για σημαντικό ποσό έως 23 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
«Το πρώτο μαχητικά αεροσκάφος του Ισλάμ!»
Ένα άλλο ζήτημα είναι οι εξαγωγικές αγορές.
Στην Τουρκία, το Kaan έχει ήδη αναφερθεί ως «ο πρώτος μεγάλος μαχητής του Ισλάμ».
Αλλά, για παράδειγμα, το Πακιστάν, που παλαιότερα θεωρούνταν μεγάλος πελάτης και συνεργάτης, αποφάσισε πρόσφατα να επιλέξει έναν Κινέζο ανταγωνιστή, πιθανώς το ήδη έτοιμο FC-31 (J-31).
Στο τουρκικό πρόγραμμα συμμετέχει το Αζερμπαϊτζάν, μια χώρα με ελάχιστες δυνατότητες και πελάτης το πολύ 1-2 μοιρών αεροσκαφών (12-24 μονάδες).
Θα είναι δυνατό να ενδιαφερθούν άλλες ισλαμικές χώρες στο Kaan, ειδικά εκείνες με τις οποίες η Τουρκία έχει καλές σχέσεις;
Ίσως ναι, αν σκεφτεί κανείς ότι κανείς άλλος δεν θέλει να τους πουλήσει αεροσκάφη 5ης γενιάς προς το παρόν, αν και η είσοδος των κινεζικών αεροσκαφών και εν καιρώ του κορεατικού KF-21 Block 2 στις αγορές φαίνεται να είναι θέμα χρόνου.
Θα είναι δυνατό να δημιουργήσει τους δικούς του κινητήρες εγκαίρως (η TAI υποθέτει το 2028 ή το 2029) και να αποκτήσει πολλά στοιχεία, όπως τεχνολογίες επίστρωσης που απορροφούν την ακτινοβολία ραντάρ, προηγμένους υπολογιστές και αισθητήρες;
Φυσικά, οι Τούρκοι δεν είναι χωρίς πιθανότητες εδώ, λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες διεθνούς συνεργασίας με δυτικές χώρες και τη δική τους εμπειρία με μαχητικά drones, συμπεριλαμβανομένου του μαχητικού αεροσκάφους Bayraktar Kızılelma.
Επιπλέον, ο Kaan έχει ολοκληρώσει δοκιμές εδάφους και τώρα πετάει. Δεν είναι λοιπόν ένα εφήμερο σχέδιο που σχεδιάζεται σε μια χαρτοπετσέτα.
Ωστόσο, υπάρχουν αυξανόμενες αμφιβολίες εάν η Άγκυρα θα μπορέσει να στηρίξει οικονομικά το πρόγραμμα. Και η βασική βοήθεια σε αυτό θα είναι το ενδιαφέρον άλλων χωρών για το πρόγραμμα.
—