Ανθέμιος, ο «Γραικός» αυτοκράτορας της ρωμαϊκής Δύσης και το χάσμα Ανατολής και Δύσης που μάλλον ξεκίνησε να μεγαλώνει νωρίτερα.
Ο -γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη- Ανθέμιος (467-472) τοποθετήθηκε ως αυτοκράτορας της Δύσης από τον “Βυζαντινό” αυτοκράτορα Λέοντα Α’ σε μια έσχατη κίνηση για μια επανένωση Δύσης και Ανατολής.
Πρόκειται για μια εποχή όπου στην Δύση, γερμανοί στρατηγοί και γερμανικά βασίλεια ασκούσαν μεγάλη επιρροή στις πολιτικές εξελίξεις του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους. Συνεπώς η “ένεση” ρωμαϊκότητας στον θρόνο της Δύσης δεν άρεσε σε πολλούς.
Έτσι, διαβάζουμε σε επιστολή του φιλόδοξου έπαρχου της Γαλατίας Αρβάνδου προς τον βασιλιά των Βησιγότθων να του προτείνει να μην κάνει ειρήνη με τον Ανθέμιο, αποκαλώντας τον τελευταίο, Graecus Imperator. Aυτός δεν ήταν ένας μεμονωμένος χαρακτηρισμός εκείνη την εποχή. Ο επίσκοπος Παβίας Εννόδιος το πάει ένα βήμα πιο πέρα και τον αποκαλεί με τον υποτιμητικό όρο Graeculus δλδ. Γραικύλο.
Οι παραπάνω, είναι ενδείξεις πως οι Γερμανικοί λαοί της Δύσης μάλλον κληρονόμησαν και δεν δημιούργησαν οι ίδιοι τις αρνητικές προκαταλήψεις κατά της Ανατολής.
Συνήθως στα βιβλία ιστορίας αυτές οι προκαταλήψεις τοποθετούνται σε μια εποχή όπου η Δύση διεκδικεί εκ νέου την ρωμαϊκότητα από τα τέλη του 8ου αιώνα. Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν στη στέψη του βδελυρού Καρλομάγνου ως αυτοκράτορα των Ρωμαίων που προκάλεσαν σε βάθος χρόνου μια αμοιβαία αποξένωση με αποτέλεσμα το σχίσμα του 1054, τα γεγονότα του 1204 και την σε βάθος χρόνου αρνητική παρουσίαση του Βυζαντίου από τους Δυτικούς, στα μεταΒυζαντινά χρόνια.
Στην αρνητική υστεροφημία του Ανθέμιου ως “Γραικού”, συνετέλεσε και η γενικότερη αποτυχία του στις πολεμικές συγκρούσεις και μάλλον οι Νεοπλατωνικές του κλίσεις (ήταν μαθητής του φιλόσοφου Πρόκλου).
Συμπερασματικά, βλέπουμε πως οι Ρωμαίοι της Δύσης(π.χ ο Αρβάνδος που αναφέρθηκε πριν, ήταν Γαλάτης) έβρισκαν περισσότερα κοινά στοιχεία με τους Γερμανούς παρά με τους Ρωμαίους της Ανατολής.