Μάνα τον βλέπεις;
– Nαι, πως. Εκεί είναι, κερασφόρος, όρθιος.
Ο Νίκον παραδέχεται ότι τότε σοκαρίστηκε και τρόμαξε. Κατάλαβε ότι δεν ήταν θέατρο, δεν ήταν παιχνίδια, αυτή η μητέρα ήταν εδώ, σαν μαχητής στην πρώτη γραμμή. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούσε να την προστατεύσει, γενικά, λίγα μπορούσε να κάνει για να τη βοηθήσει.
– Κούνησε το κομποσχοίνι της στον απρόσκλητο «καλεσμένο». «Έλα», λέει, «φύγε από εδώ». Μετά γύρισε προς το μέρος μου: «Βλέπεις, έφυγε». Και τα μαλλιά μου απλώς κουνήθηκαν πάνω στο κεφάλι μου…
Κάποτε έρχονταν δαιμονισμένοι στη Μητέρα Σεφφόρα. Όταν η μητέρα δεχόταν τέτοιους ανθρώπους και αφού έφευγαν, φώναζε εμένα ή τον πατέρα Μιχαήλ. Ήταν ήδη ιερέας.
Έφερνε τότε θυμίαμα, θυμιατήρι και προσευχόταν με τη μητέρα.
Αν τύχαινε να βρεθώ κοντά, η μητέρα έλεγε σπεύδοντας: «Ας ραντίσουμε γρήγορα νερό. Ραντίστε τα πάντα με Αγιασμό. Ωωω, πόσα από αυτά προσκλήθηκαν εδώ.