”Διασκέδασον τὴν βουλὴν Ἀχιτόφελ, Κύριε ὁ Θεός μου”
Ο Προφητάναξ Δαβίδ έζησε ημέρες δόξας, αλλά και πολύ μεγάλων θλίψεων. Η μεγαλύτερη θλίψη στη ζωή του, ήταν η επανάσταση που έκανε εναντίον του ο γιός του Αβεσσαλώμ.
Απερίγραπτος πόνος για τον Δαβίδ όταν έμαθε ότι το σπλάχνο του μάζεψε μεγάλο πλήθος, αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς και ετοιμαζόταν να εισέλθει και να κυριεύσει την Ιερουσαλήμ.
Ο Δαβίδ μη θέλοντας να χυθεί αθώο αίμα, φεύγει γεμάτος θλίψη και αγωνία από την πόλη της Ιερουσαλήμ παίρνοντας μαζί του την οικογένεια του, την φρουρά του και όσοι από τον λαό του ήταν αφοσιωμένοι σε αυτόν.
Και μαζί με τον Βασιλιά ανέβαιναν όλοι αυτοί το Όρος τον Ελαιών, κλαίγοντας με σκεπασμένο το κεφάλι τους (σημάδι μεγάλης θλίψης) και ξυπόλητοι.”καὶ ἀνέβαινον ἀναβαίνοντες καὶ κλαίοντες”. Κάπου εκεί στη Γεσθημανή έρχεται μια πληροφορία η οποία έπεσε σαν κεραυνός στον Δαβίδ και του έφερε αφάνταστη θλίψη. Ο Αχιτόφελ πήγε με το μέρος του Αβεσσαλώμ.
Ποιός ήταν αυτός ο Αχιτόφελ;
Ο καλύτερος και σοφότερος σύμβουλος του Δαβίδ, από τις συμβουλές του οποίου δεν βγήκε ποτέ ζημιωμένος στη διοίκηση και στις μάχες του Βασιλείου. Σαν να δεχόταν συμβουλή από τον ίδιο τον Θεό ”ἡ βουλὴ Ἀχιτόφελ, ὃν τρόπον ἐπερωτήσῃ τις ἐν λόγῳ τοῦ Θεοῦ”.
Ήταν σίγουρος τώρα ο Δαβίδ, ότι ο γιός του Αβεσσαλώμ θα επιτύχει με τον Αχιτόφελ σύμβουλο του. Και Βασιλιάς θα γίνει και τον πατέρα του και όλη την συγγένεια του θα σκοτώσει.
Κανένα άλλο στήριγμα δεν έχει πλέον ο Δαβίδ παρά μόνο τον Κύριο του και Θεό του, τον Οποίον από μικρό τσομπανόπουλο είχε πάντα Στήριγμα του και Βοηθό του.
Γονατίζει αμέσως και με πολύ πόνο και δάκρυα αφήνει να βγει από μέσα του, η πιο θερμή προσευχή του ”Διασκέδασον δὴ τὴν βουλὴν Ἀχιτόφελ, Κύριε ὁ Θεός μου” δηλαδή ”Αχρήστευσε, Διασκόρπισε την Βούληση και την Γνώμη του Αχιτόφελ, Κύριε ο Θεός μου”.
Έτσι ακριβώς και έγινε!!!
Διαδραματίστηκαν γεγονότα, μπερδέματα, πρόσωπα και καταστάσεις από την πλευρά του στρατοπέδου Αβεσσαλώμ, τα οποία κυριολεκτικά όχι μόνο αχρήστευσαν για πρώτη φορά τις συμβουλές του πάνσοφου Αχιτόφελ, αλλά έδωσαν και τον χρόνο να ετοιμαστούν για άμυνα πέραν του Ιορδάνη, αυτοί οι λίγοι ακόλουθοι του Δαβίδ.
Θυμόμαστε όλοι από το σχολείο το τέλος του Αβεσσαλώμ. Κυνηγώντας και πολεμώντας ως ιππέας σε ένα πυκνό δάσο τον στρατό του πατέρα του, μπερδεύτηκαν τα πλούσια μαλλιά του στα κλαριά και κρεμάστηκε. Με ένα ακόντιο στο στήθος από αξιωματικό, τελείωσε άδοξα η ζωή του.
Ο Δαβίδ κλαίει για τον θάνατο του Επαναστάτη Γιού του, πεσμένος κάτω και ρίχνοντας χώμα στο κεφάλι του θρηνεί γοερά και φωνάζει ”Αβεσσαλώμ Υιέ μου, Υιέ μου Αβεσσαλώμ”. Αυτός ο Θρήνος του Δαβίδ φτάνει μέχρι τις μέρες μας μέσα από την Παγκόσμια Λογοτεχνία και Ποίηση, φανερώνοντας την Πατρική Αγάπη στο αποκορύφωμα της.
Δυστυχώς άδοξο τέλος είχε και ο σοφός σύμβουλος και προδότης του Δαβίδ, ο Αχιτόφελ. ”καὶ Ἀχιτόφελ εἶδεν ὅτι οὐκ ἐγενήθη ἡ βουλὴ αὐτοῦ, καὶ ἀπήγξατο καὶ ἀπέθανε”.
Κρεμάστηκε και απέθανε.
Οι ενοχές του για την Προδοσία και η αποτυχία του σκοπού του, τον οδήγησαν στην Αυτοκτονία.
Κοινό τέλος με τον Ιούδα.
Ο Αχιτόφελ πρόδωσε τον Δαβίδ και ο Ιούδας πρόδωσε τον εκ σπέρματος Δαβίδ Χριστό.
Γιατί όλη αυτή η αληθινή ιστορία;
Για να εστιάσουμε στην Προσευχή που έκανε ο Δαβίδ, από την οποία διδασκόμαστε όλοι μας, Ακλόνητη Πίστη και Εμπιστοσύνη στον Θεό.
Δεν ζήτησε Βοήθεια και Παρηγοριά εκείνη την στιγμή από κανέναν άνθρωπο, δεν έκανε Βοηθό του Σάρκα, δεν ζήτησε Γνώμες πώς θα ενεργήσει από Κανέναν, ούτε από την Λογική του, αλλά με Πόνο Καρδιάς και Δάκρυα ζητά Βοήθεια από τον Μόνο Δυνάμενο να Ενεργήσει.
Έβγαλε μια Προσευχή από όλο του το Είναι και ζητά συγκεκριμένο Αίτημα.
Τον Τρόπο Ενεργείας τον γνωρίζει ο Κύριος του και Θεός του.
Αλήθεια έφτασε η καρδιά μας εκεί στην Προσευχή μας, να μιλάμε κατά αυτό τον τρόπο στον Θεό; Η δικιά μου ΟΧΙ.
Και εκείνο το ”Κύριε ο Θεός μου” τί Θεϊκή Σχέση κρύβει, τί καρδιά Δοξολογίας και Ευχαριστίας φανερώνει!!!
Και να σκεφτούμε ότι τότε δεν είχε Ενσαρκωθεί ο Χριστός, δεν είχε φανερωθεί πλήρως η Άπειρη Αγάπη του Θεού και Πατρός στον άνθρωπο, δεν είχε έλθει ακόμη η Χάρις του Χριστού στη γη και η Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, δεν είχαμε εξαγοραστεί με το Αίμα Του.
Δεν είχαμε λάβει την Εξουσία ως Τέκνα Χριστού, να ζητούμε και να λαβαίνουμε.
« ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ» (Ιωάν. ιδ’ 13).
Με το να επικαλεσθείς το όνομα κάποιου προσώπου, είναι σαν να κάνεις αυτό το πρόσωπο ουσιαστικά παρών.
Το Όνομα ενός Ανθρώπου είναι η Δύναμη αυτού.
Πόση αφάνταστα μεγαλύτερο είναι το Υπέρ Παν Όνομα, το Όποιο έχει Ασύλληπτη Δύναμη και Εξουσία και μόνο που το Επικαλούμαστε!!!
Το Όνομα του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού
”εις το οποίο παν γόνυ κάμψει επουρανίων, επιγείων και καταχθονίων δυνάμεων”
Αυτό το Όνομα είναι η Δύναμη και η Εξουσία της Εκκλησίας Του.
Όσες μπόρες και τρικυμίες έλθουν πάνω Της θα συντριβούν σε Αυτό το Παντοδύναμο Όνομα.
Σε σκοτεινά παρασκήνια καταστρώνονται φοβερά σχέδια κατά των Χριστιανών και της Εκκλησίας.
”Έτσι θα ενεργήσουμε, αυτό θα κάνουμε για να πολεμήσουμε και να καταστρέψουμε την Πίστη τους, να πάρουμε εμείς ως Επαναστάτες την Εξουσία του Πατρός, δεν Τον Αναγνωρίζουμε ως Πατέρα, ως Κύριο και Βασιλιά, ούτε υπακούμε στους Θεϊκούς Νόμους Του, θα κάνουμε Εμείς Νέους Νόμους Προοδευτικούς, Πόλεμος και Θάνατος σε Αυτόν και τους Αγίους Του”
Η Βουλή του Αχιτόφελ!!!
Να γονατίσουμε όλοι, να υψώσουμε τα χέρια και από τα βάθη της καρδιάς μας να φωνάξουμε
”Διασκέδασον τὴν βουλὴν Ἀχιτόφελ, Κύριε ὁ Θεός μου”
”Αχρήστευσε Κύριε Ιησού Χριστέ τα άνομα σχέδια τους”‘.
Η Επίκληση του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού, κινεί ολόκληρο το Σύμπαν για να εκπληρωθεί το αίτημα που γίνεται στο Παντοδύναμο Όνομά Του διότι ”Δι´ Αυτού έγιναν τα πάντα τα ορατά και τα αόρατα”
Χρήστος Κλητσινάρης
