Οι μεταφράσεις από τα ελληνικά στα αραβικά δεν έγιναν από μουσουλμάνους. Ακόμη και μεγάλοι θαυμαστές της Ελλάδας όπως ο Αβικέννας ή ο Αβερρόης δεν ήξεραν γρυ ελληνικά,διάβαζαν τα κείμενα από μεταφράσεις στα αραβικά που είχαν επιμεληθεί Αραμαίοι χριστιανοί όπως ο Χουνάιν ιμπν-Ισχάκ, γνωστός ως «πρίγκιπας των μεταφράσεων». Η αρχαία Ελλάδα αντιπροσώπευε έναν κόσμο ξένο προς το Ισλάμ. Από τη γνώση των αρχαίων Ελλήνων περνούσε στα αραβικά μονάχα ό,τι δεν απειλούσε τη θρησκεία. Η ελληνική φιλοσοφία, λογοτεχνία και τραγωδία δεν έγιναν ποτέ δεκτές από τον μουσουλμανικό πολιτισμό. Η επιρροή του Αριστοτέλη περιορίστηκε στους τομείς της λογικής και των φυσικών επιστημών. Ούτε η Μεταφυσική ούτε η Πολιτική μεταφράστηκε ποτέ στα αραβικά,το Ισλάμ δεν «εξελληνίστηκε» ποτέ. Το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους(ορισμός του Heisenberg για την Ρωμανία) έλαβε τη γνώση ως κληρονομιά και κατ’επέκταση την αναζήτησε καθώς συμπλήρωνε τα κείμενα που είχε ήδη στη διάθεσή του. Εκείνο πρώτο κυρίως την αξιοποίησε επιστημονικά και πολιτικά και μετέπειτα στο ναδίρ του με την φυγή των πιο επιφανών του επιστημόνων και λογίων (π.χ ο Βησσαρίων και η θαυμαστή βιβλιοθήκη του) την μεταβίβασε σε μεγάλο βαθμό στην Δύση.
