Όποιον σκέπτεσαι, σ’ εκείνον ανήκεις
Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Μετάφραση: Σβετλάνα Πέτσιν
Επιμέλεια μετάφρασης: Ηλίας Σαραγούδας
Αριθμός σελίδων: 199
Διαστάσεις: 21×14
Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα ανακαλύψει αρκετές διδαχές που θα τον βοηθήσουν τόσο στις σχέσεις του με τους άλλους, όσο και στην πνευματική του ανέλιξη, αφού ο γέρων Θαδδαίος μέσα από την πλούσια παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας προσφέρει χείρα βοήθειας σ’ όποιον την αναζητεί.
Η γνωστή φράση του “όποιες οι σκέψεις μας, τέτοια και η ζωή μας” συμπυκνώνει μέσα της μια σειρά από προσπάθειες στο να αντιληφθούμε τη μεγάλη σημασία που έχουν οι σκέψεις στη ζωή μας.
Δεν γίνεται να έχεις αρνητικές και μοχθηρές σκέψεις για τους άλλους και να ελπίζεις σε αγαθές και ειρηνικές σχέσεις ή σε εσωτερική ησυχία και ειρήνη. Γιατί, όπως υπογραμμίζει ο Γέροντας, “ο φθόνος καταστρέφει την εσωτερική γαλήνη και ησυχία της ψυχής”.
Περιεχόμενα
Πρόλογος
Η έναρξη του έργου του γέροντα Θαδδαίου ως πνευματικού πατέρα
Για τον εγωισμό
Για τον φθόνο
Για τον αγώνα ανάμεσα στο καλό και το κακό
Χωρίς την αγάπη για τους πλησίον, δεν υπάρχει σωτηρία
Για την αγάπη και τον έρωτα ως δεσμό πάθους
Άραγε υπάρχει συγχώρηση για τις γυναίκες που διέκοψαν την κύηση;
Για την καύση των νεκρών
Πριν και μετά από τον σωματικό θάνατο
Για τον φόβο Θεού
Για την αμαρτία
Για τη μετάνοια
Για τα παιδιά και τους γονείς
Για τους έσχατους καιρούς
Για το τέλος του κόσμου
Για τη σφραγίδα του Θηρίου
Για τους ασεβείς
Για κάποιον δαιμονισμένο
Για τις σέχτες, τις αιρέσεις και την αποκατάσταση από την πλάνη
Για τον διαλογισμό της Άπω Ανατολής
Για τον πλούτο
Πού πηγαίνουν οι κακές ψυχές;
Η πνευματική εργασία
Για τον κίνδυνο από τις κακές επιθυμίες
Για τον αγώνα με τους λογισμούς
Στόχος – η τέλεια ταπεινοφροσύνη
Διδαχές κάτω από τη δαμασκηνιά
Δεν επιτρέπεται να δενόμαστε με οτιδήποτε παθιασμένα
Η “Εκατοντάδα της Βιτόβνιτσα”
Ο Κύριος θα μας λυτρώσει
Πώς μπορεί να σωθεί ο χριστιανός στον 21ο αιώνα;
Δρ Βλάντετα Γιέροτιτς: Διάλογοι με τον πατέρα Θαδδαίο
Διάλογοι στη μονή Τούμαν από το 1978 έως το τέλος του 1981
Διάλογος στη μονή Βιτόβνιτσα το έτος 1981
Διάλογος στη μονή Βιτόβνιτσα τον Μάρτιο του 1987
Διάλογος στη μονή Βιτόβνιτσα το έτος 1994
Ο γέρων Θαδδαίος γεννήθηκε το 1914 στη Βιτόβνιτσα, στην Ανατολική Σερβία. Οι γονείς του ήταν αγρότες και του έδωσαν το όνομα Τόμισλαβ. Έχασε τη μητέρα του πολύ νωρίς, όταν ήταν ακόμη παιδί, αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στα δεκαοκτώ του χρόνια πηγαίνει στη μονή Γκόρνιακ προσπαθώντας να ενταχθεί ως δόκιμος. Αργότερα βρέθηκε στη μονή του Μίλκοβο και επέστρεψε στη μονή του Γκόρνιακ, όπου το 1935 εκάρη μοναχός και την ίδια χρονιά ιεροδιάκονος. Κατόπιν βρίσκεται στο Βελιγράδι, όπου διακόνησε στην αρχιεπισκοπή του Βελιγραδίου. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διακόνησε ως ηγούμενος στη μονή Τούμαν και κατόπιν μέχρι την κοίμησή του, το 2003, στη Βιτόβνιτσα.
Πολύ γρήγορα η φήμη του ως πνευματικού απλώθηκε σ’ ολόκληρη τη Σερβία και στο εξωτερικό, κυρίως στους Σέρβους της διασποράς. Οι επισκέπτες πλήθαιναν ολοένα και περισσότερο αναζητώντας παρηγοριά και πνευματική καθοδήγηση. Ο Γέρων με πολλή αγάπη και χωρίς οικονομία δυνάμεων άκουγε με προσοχή όλους όσοι τον πλησίαζαν και με τη χάρη του Θεού τους συμβούλευε ανάλογα.
«Χωρίς αγάπη για τους πλησίον δεν υπάρχει σωτηρία». Μ’ αυτό ο Γέροντας στρέφει την προσοχή μας σε δύο σημαντικά εφόδια για τη σωτηρία μας. Αφενός μεν στη αγάπη με τη βαθιά οντολογική της διάσταση, αφετέρου στη σπουδαιότητα των πλησίον μας. Για να δούμε τη βαρύτητα των πιο πάνω, πρέπει να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τη «διαρκή μας επιβολή κάποιων σκέψεων από την πλευρά των πνευμάτων, που έχουν διαφορετικές ιδιότητες, όπως κι εμείς οι άνθρωποι είμαστε με διαφορετικές ιδιότητες: να απολαύσουμε τα σαρκικά πάθη, τις κλοπές, τον θυμό, τον φθόνο, το κακό. Αν τέτοια πράγματα εφαρμόζουμε για χρόνια, τότε μας γίνονται δευτέρα φύσις».
