Όπως το κερί αν δεν ζεσταθεί και μαλαχθεί πολύ, δεν μπορεί να δεχτεί τη σφραγίδα που βάζουμε πάνω του, έτσι και ο άνθρωπος, αν το δοκιμαστεί με κόπους και ασθένειες, δεν μπορεί να δεχτεί την σφραγίδα της αρετής του Θεού. Γι,’ αυτό και ο Κύριος λέει στον θεσπέσιο Παύλο: <<Αρκεί σοι η χάρις μου, η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται>>. (Β’ Κορ.12:9).
Μα και ο ίδιος ο Παύλος καυχιέται με τα εξής λόγια: Ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθένειαις μου, ίνα επισκηνώση επ’ εμέ η δύναμις του Χριστού.
Και αυτός μεν, λέγοντας <<ασθένειες>> εννοεί τις επιθέσεις των εχθρών του Σταυρού του Χριστού, που συνεχώς γίνονταν και σ’ αυτόν και σ’ όλους τους τότε αγίους, για να μην υπερηφανεύονται, όπως λέει ο ίδιος, εξαιτίας των υπερβολικών αποκαλύψεων (Β’ Κορ.12:7), αλλά μάλλον να μένουν με την ταπείνωση στην κατάστασή της τελειότητος, και με τους συχνούς εξευτελισμούς να διατηρούν τη δωρεά του Θεού με οσιότητα.
Εμείς όμως τώρα, όταν λέμε <<ασθένειες>>, εννοούμε τους πονηρούς λογισμούς και τις σωματικές αρρώστιες.
Γιατί τότε, επειδή τα σώματα των αγίων που αγωνίζονταν εναντίον της αμαρτίας παραδινόταν σε θανατηφόρα βασανιστήρια και σε διάφορες άλλες κακοπάθειες, ήταν πολύ ανώτερα από τα πάθη που μπήκαν λόγω της αμαρτίας στην ανθρώπινη φύση. Τώρα όμως, επειδή αυξάνεται με τη χάρη του Κυρίου η ειρήνη των Εκκλησιών, πρέπει να δοκιμάζονται οι αγωνιστές της ευσέβειας στο σώμα με συνεχείς αρρώστιες και στην ψυχή με πονηρούς λογισμούς.
Άγιος Διαδόχος Φωτικής