Σήμερα κατάφερα να μπω στο κτημα για να καταγράψω το μέγεθος της ζημιάς από την πύρινη λαίλαπα στην περιοχή μας. Όλα γύρω μαύρα και καμένα, σαν να έχει πέσει βόμβα. Θλίψη και κατεβασμένα κεφάλια στην περιοχή. Περιμετρικά του κτήματος τα δέντρα όλα καμένα το ίδιο και οι εγκαταστάσεις. Στο βάθος όμως έλαμπε το εκκλησάκι του Αγίου Στυλιανου . Η φωτιά πέρασε από πάνω του, το περικύκλωσε αλλά δεν το άγγιξε. Σαν από θαύμα, η φωτιά σταμάτησε πίσω στο ιερό χωρίς να το αγγίξει και προχώρησε στον γύρω χώρο. Δεν είχε πάνω του ούτε ίχνος στάχτης….
Δεν πίστευα στα θαύματα όμως από σήμερα πιστεύω στη δύναμη που άντλησα από αυτο που αντικρυσα.
Και αυτή η δύναμη είναι το φωτεινό σημείο που μας δίνει το κουράγιο να προχωρήσουμε με αισιοδοξία και να πάμε μπροστά.
Όταν μαυρίζει η ψυχή σου, κοιτά το φως που εχεις μέσα σου.
Φίλοι, συνεργάτες, ¨ ανταγωνιστές¨ και γείτονες να ξέρετε ότι εμείς σας αγαπάμε και είμαστε δίπλα σας να σας δώσουμε λίγο απτό κουράγιο μας για να πετάξετε τις στάχτες απ τις καρδιές σας και όλοι μαζί να προχωρήσουμε.
