Μέσα στὸ ἀνοιξιάτικο ἀπόβραδο ποὺ ἐπιμένει ν’ ἀφήνει τὶς ἔσχατες χρωματιστές του πινελιὲς στὰ σπίτια καὶ στὸν γύρω τόπο, ἀκούγεται ἡ εὔλαλη νυχτερινὴ καμπάνα νὰ σημαίνει γιὰ τὴ σύναξή μας στὴν τόσο τρυφερὴ καὶ ἁγιοκατάνυκτη Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν. Τῶν πρώτων Χαιρετισμῶν ποὺ καλούμαστε νὰ ψάλλουμε τούτη τὴ νεοεισοδευθεῖσα Μεγάλη Σαρακοστή.
Ἔξω ἡ Νύχτα παραμονεύει, ὅπως καὶ ὁ κάθε φόβος κι ἡ ἀνησυχία τῶν ἀνθρώπων. Ὅλων ἐκείνων δηλαδή, ποὺ κλείνονται στὰ σπίτια τους καὶ ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν τὸ μεγαλεῖο τῆς βραδυᾶς, ποὺ ντύνεται μὲ τὸσο αἰσιόδοξα καὶ φωτεινὰ λόγια, ὥστε «ἀπέδρα πᾶσα λύπη καὶ στεναγμός». Γιατί; Μὰ ἐπειδὴ ὅλο τὸ τοπίο μέσα στὸ ὁποῖο σεγιανοῦν τὰ πάντερπνα λόγια τῶν Χαιρετισμῶν εἶναι τόσο εὔκρατο καὶ πνευματικὰ ὑγιεινό, ὥστε νὰ θάλπει, νὰ παραμυθεῖ ν’ ἀγκαλιάζει τὶς πονεμένες καὶ «πεφορτισμένες» ψυχές μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀτελείωτα Χαῖρε…
Ἀπὸ τὸ πρῶτο Χαιρετισμὸ τοῦ Ἀγγέλου, ἴσαμε σήμερα, ὅπου ἡ χαρά, ὡς δικαίωμα στὴ ζωή μας, χαρίζεται «Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε».
Α΄ Χαιρετισμοί 2021