Γνωστή αλυσίδα φούρνων φτιάχνει παραδοσιακό ζυμωτό ψωμί που ονομάζεται Βυζαντινό. (Δυστυχώς δεν μπορώ να πω όνομα, δεν είναι δύσκολο να το ψάξετε πάντως, είναι νόστιμο)
Δεν είναι αυθαίρετη η επιλογή ονόματος από την συγκεκριμένη αλυσίδα καθώς το ψωμί ήταν η κύρια τροφή των Βυζαντινών.
Η ίδια η λέξη ψωμί που χρησιμοποιούμε σήμερα ήταν η λέξη που χρησιμοποιούσαν οι καθημερινοί άνθρωποι. Η αρχαία ελληνική λέξη άρτος συνέχισε να χρησιμοποιείται από την εκκλησία και από τους λόγιους.
Οι πλούσιοι προτιμούσαν τον καθαρό άρτο που προερχόταν από «καθαρό» αλεύρι.
Υπήρχε το ψωμί της μέσης που θα λέγαμε ότι είναι σαν τα τυπικά ψωμιά που φτιάχνουν οι φούρνοι σήμερα.
Υπήρχαν και τα πιτεράτα που ήταν ψωμιά δημιουργημένα με αλεύρι κακής ποιότητας. Συνήθως προορίζονταν για τους φτωχούς.
Οι Βυζαντινοί στρατιώτες έτρωγαν και αυτοί ένα είδος ψωμιού που είχε σχήμα κρίκου. Ήταν ο πρόγονος του σημερινού κουλουριού. Επίσης έτρωγαν ένα είδος ψωμιού απαλλαγμένο από υγρασία ώστε να αντέχει για πολλές μέρες. Θυμίζει αρκετά το σημερινό παξιμαδι.