Αλλά τί είναι ο θάνατος;
Είναι η μετάβασις από μία μορφή ζωής στην άλλη, όπως το πέρασμα από το ένα δωμάτιο στο άλλο.
Δεν θλίβομαι για τους νεκρούς, όταν είμαι βαθειά πεπεισμένος ότι σώθηκαν και βρίσκονται κοντά στον Θεό.
Γιατί να λυπάμαι όταν αυτοί χαίρονται;
Εάν αυτοί μας βλέπουν, δεν θα τους είναι δυσάρεστα τα πικρά μας δάκρυα;
Θα πω καλύτερα κλαίμε για τον εαυτό μας, επειδή τους χάσαμε.
Και αυτό δεν είναι σωστό.
Διότι δεν παύουν να είναι κοντά μας και να μας ευεργετούν, όχι βέβαια ορατά.
Τώρα μάλιστα είναι ακόμα περισσότερο κοντά μας.
*«ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ»