Βουλγαροκτόνος – Βυζαντινή επική μουσική
Διασκευές και φωνητικά της Farya Faraji, βασισμένα σε παραδοσιακές μελωδίες από τη Θράκη. Έργα τέχνης του J.F Oliveras, ρίξτε μια ματιά στις εξαιρετικές ιστορικές ανακατασκευές του. Αυτή η σύνθεση αναφέρεται στον αυτοκράτορα Βασίλειο Β’ Πορφυρογέννητο, «ο Πορφυρογέννητος», με το παρατσούκλι Βουλγαροκτόνος (Βουλγαροκτόνος). Αυτό το παρατσούκλι κέρδισε μετά τη σύγκρουσή του και τον αφανισμό της Πρώτης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, του κύριου ευρωπαϊκού εχθρού των Ανατολικών Ρωμαίων εκείνης της εποχής. Ένας ικανός πολιτικός, η Αυτοκρατορία άκμασε από πολλές απόψεις κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, και η κληρονομιά του είναι ένας εθνικός ήρωας στην Ελλάδα, ενώ περιφρονείται μεταξύ των Βουλγάρων.
Μουσικά, ήθελα αυτό το κομμάτι να αντικατοπτρίζει τόσο τις βουλγαρικές όσο και τις ελληνικές ευαισθησίες και το καλύτερο μέρος για αυτό ήταν η θρακιώτικη μουσική—ένα κοινό πολιτιστικό στυλ που επικαλύπτει τόσο την ελληνική όσο και τη βουλγαρική μουσική. Αυτό το γεωγραφικό στυλ μουσικής, που ορίζεται μεταξύ άλλων από τη χρήση της γκάιντας gaida για την παροχή χορευτικών μελωδιών, ταιριάζει επίσης στη γεωγραφική περιοχή όπου συνέβησαν πολλές από τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο αυτοκρατοριών, και επίσης ταιριάζει με την περιφερειακή προέλευση της δυναστείας του Basil, η οποία προήλθε από Θράκη. Η γκάιντα γκάιντα σε αυτό το κομμάτι εκπληρώνει έναν διπλό ελληνοβουλγαρικό ρόλο καθώς χρησιμοποιείται σχεδόν πανομοιότυπα και στις δύο πλευρές της Θράκης.
Για το τμήμα όπου ψάλλεται η προσευχή του Τρισάγιου στα παλαιά εκκλησιαστικά σλαβικά για να αναπαραστήσει τη Βουλγαρική Αυτοκρατορία, ερμήνευσα επίσης το λαιμόφωνο ως νεύμα στη βουλγαρική πτυχή της αυτοκρατορίας, η οποία ήταν μια κουλτούρα με βάση τη στέπα, πιθανώς τουρκική και αρχικά Tengrist. Οι στίχοι είναι στα ελληνικά και στην παλαιά εκκλησιαστική σλαβική, τη σλαβική γλώσσα που μιλιόταν στην Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία, και η οποία χρησιμοποιείται ακόμα ως λειτουργική γλώσσα.
