Πριν λίγο βρήκα αυτή τη φώτο, που μου έφερε μνήμες από διαμονή μου σε μοναστήρια.
Η πρώτη που ήρθε στη σκέψη μου, ήταν στο Λουτράκι, στο μοναστήρι του Αγίου Παταπίου, για όσους το γνωρίζετε.
Βραδυνο! Το δείπνο, φακές, ελιές, ντοματοσαλάτα και ζυμωτό ψωμί.
Όλα γευστικά! Ειδικά οι φακές… προσπαθούσα να δω τι το ιδιαίτερο είχαν, που δεν μας έφτανε το ένα πιάτο!
Οι περισσότεροι θα μετελάμβαναν το πρωί, και όλα ήσαν απλά, χωρίς λάδι.
Ένας πιλότος από τα Γιάννενα, μας έλεγε ότι είχε τάμα να μεταλάβει στο μοναστήρι, αφότου σώθηκε από πτώση του αεροπλάνου, προσευχόμενος στον Άγιο Πατάπιο, που ήδη τον είχε πάντα μαζί του στο πιλοτήριο, ως εικονίτσα.
Επίσης άλλες φορές, στη διαμονή μου στον Όσιο Δαυίδ, όπου κι εκεί οι μοναχοί ετοιμάζουν γεύμα και δείπνο, και όλα είναι εύγευστα κι ευλογημένα…..
Σ’αυτους τους χώρους νιώθουμε την ευλογία και την φιλοξενία, ακόμα και στο φαγητό φίλοι μου!
