Είναι ένα μικρό απόσπασμα του Αββά Ησαΐου, που μας διδάσκει, πως θα μπορέσουμε να στηριχτούμε πνευματικά μέσα στον κόσμο της αμαρτίας και των πειρασμών: Τρία πράγματα είναι, που αποκτά με δυσκολία ο άνθρωπος.
Και αυτά τα τρία τον βοηθούν να διατηρήσει στην ψυχή του όλες τις αρετές. Είναι δε αυτά τα τρία τα εξής: το πένθος, τα δάκρυα για τις αμαρτίες του και η διαρκής ενθύμησις του θανάτου, που λέγεται και μνήμη θανάτου. Εκείνος, που σκέφτεται καθημερινώς τον θάνατο και λέγει στον εαυτό του, ότι μόνο σήμερα θα ζήσω στο μάταιον αυτόν κόσμον, ποτέ δεν θα αμαρτήσει ενώπιον του Θεού. Αντιθέτως αυτός, που ελπίζει πως θα ζήσει πολλά χρόνια, θα περιπέσει σε πολλές αμαρτίες. Εκείνον, που έχει στο νου του το φοβερό κριτήριο και ετοιμάζεται να λογοδοτήσει για όλες τις πράξεις του ενώπιον του Θεού και ο Θεός φροντίζει να ξεκαθαρίζει το δρόμο της ζωής του από τις αμαρτίες.
Ενώ εκείνος, που αδιαφορεί και λέγει στον εαυτό του, έχω καιρό μέχρις ότου να φθάσω σ’ εκείνην την ώρα, συγκατοικεί με τους πονηρούς. Πριν αρχίσεις την καθημερινή σου εργασίαν, να ενθυμησε σε ποια ψυχική κατάσταση βρίσκεσαι και που πρόκειται να μεταβείς, όταν θα εξελθεις από το φθαρτό και πρόσκαιρο σώμα και μη αμελήσεις ούτε μία μέρα για την ψυχή σου. Πρόσεχε συνεχώς, ώστε να ενθυμησαι διαρκώς το τέλος σου και να έχεις εμπρός στα μάτια σου τον θάνατο, την αιώνια κόλαση, καθώς και εκείνους που βασανίζονται και υποφέρουν εκεί. Να λογαριάζεις δε τον εαυτό σου όχι ως ζωντανόν, αλλά ως έναν από αυτούς, που φλογίζονται στην αιώνια κόλαση.
Και αυτά τα τρία τον βοηθούν να διατηρήσει στην ψυχή του όλες τις αρετές. Είναι δε αυτά τα τρία τα εξής: το πένθος, τα δάκρυα για τις αμαρτίες του και η διαρκής ενθύμησις του θανάτου, που λέγεται και μνήμη θανάτου. Εκείνος, που σκέφτεται καθημερινώς τον θάνατο και λέγει στον εαυτό του, ότι μόνο σήμερα θα ζήσω στο μάταιον αυτόν κόσμον, ποτέ δεν θα αμαρτήσει ενώπιον του Θεού. Αντιθέτως αυτός, που ελπίζει πως θα ζήσει πολλά χρόνια, θα περιπέσει σε πολλές αμαρτίες. Εκείνον, που έχει στο νου του το φοβερό κριτήριο και ετοιμάζεται να λογοδοτήσει για όλες τις πράξεις του ενώπιον του Θεού και ο Θεός φροντίζει να ξεκαθαρίζει το δρόμο της ζωής του από τις αμαρτίες.
Ενώ εκείνος, που αδιαφορεί και λέγει στον εαυτό του, έχω καιρό μέχρις ότου να φθάσω σ’ εκείνην την ώρα, συγκατοικεί με τους πονηρούς. Πριν αρχίσεις την καθημερινή σου εργασίαν, να ενθυμησε σε ποια ψυχική κατάσταση βρίσκεσαι και που πρόκειται να μεταβείς, όταν θα εξελθεις από το φθαρτό και πρόσκαιρο σώμα και μη αμελήσεις ούτε μία μέρα για την ψυχή σου. Πρόσεχε συνεχώς, ώστε να ενθυμησαι διαρκώς το τέλος σου και να έχεις εμπρός στα μάτια σου τον θάνατο, την αιώνια κόλαση, καθώς και εκείνους που βασανίζονται και υποφέρουν εκεί. Να λογαριάζεις δε τον εαυτό σου όχι ως ζωντανόν, αλλά ως έναν από αυτούς, που φλογίζονται στην αιώνια κόλαση.