«Θεμέλια τοῦ σπιτιοῦ εἶναι οἱ πέτρες. Θεμέλιο καί ὀροφή τῆς ἀρετῆς τῆς νήψεως εἶναι τό προσκυνητό καί ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ»
Στούς ἁπλοϊκούς καί δῆθεν ἀπαθεῖς λογισμούς, ἀκολουθοῦν οἱ ἐμπαθεῖς, καθώς ἔχομε μάθει μέ τήν μακροχρόνια πείρα καί παρατήρηση. Οἱ πρῶτοι λογισμοί ἀνοίγουν τήν εἴσοδο στούς δεύτερους, οἱ ἀπαθεῖς στούς ἐμπαθεῖς.
Πράγματι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά χωρίζεται μέ τήν προαίρεσή του σέ δύο κομμάτια, καί νά σχίζεται μέ σοφότατη ἐπινόηση, ὅπως εἶπα· καί πρέπει νά εἶναι ἐχθρός ἀφιλίωτος καί ἄσπονδος τοῦ ἑαυτοῦ του.
Ὅποια διάθεση ἀκριβῶς ἔχει ἕνας γιά κάποιον πού ἐξαιρετικά καί πολλές φορές τόν ἔχει λυπήσει καί ἀδικήσει, ἔτσι νά ἐχθρευόμαστε τόν ἑαυτό μας ἤ καί πολύ περισσότερο, ἄν βέβαια θέλομε νά κατορθώσομε τήν μεγάλη καί πρώτη ἐντολή, δηλαδή τήν διαγωγή τοῦ Χριστοῦ, τή μακάρια ταπείνωση, τόν ἔνσαρκο τρόπο ζωῆς τοῦ Θεοῦ.
Γι᾿ αὐτό ὁ Ἀπόστολος λέει: «Ποιός θά μέ ἐλευθερώσει ἀπό τό σῶμα αὐτό, τό κυριευμένο ἀπό τόν θάνατο1; Γιατί δέν ὑποτάσσεται στό νόμο τοῦ Θεοῦ»2. Θέλοντας ὁ Ἀπόστολος νά φανερώσει ὅτι τό νά ὑποτάξομε τό σῶμα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς, λέει: «Ἄν κρίναμε τόν ἑαυτό μας, δέ θά καταδικαζόμαστε· κι ὅταν καταδικαζόμαστε, παιδαγωγούμαστε ἀπό τόν Κύριο»3.
Θεμέλια τοῦ σπιτιοῦ εἶναι οἱ πέτρες. Θεμέλιο καί ὀροφή τῆς ἀρετῆς τῆς νήψεως εἶναι τό προσκυνητό καί ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἕνας ἀνόητος κυβερνήτης πλοίου, ἄν στήν τρικυμία διώξει τούς ναῦτες καί ρίξει στή θάλασσα τά κουπιά καί τά πανιά καί κοιμηθεῖ, εὔκολα θά ναυαγήσει. Καί ἡ ψυχή εὐκολότερα θά καταποντιστεῖ ἀπό τούς δαίμονες, ἄν ἀμελήσει τήν νήψη καί δέν ἐπικαλεῖται, μόλις φανεῖ ἡ δαιμονική προσβολή, τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἅγιος Ἡσύχιος