Ο δυτικός καπιταλισμός έχει εγκαταλείψει προ πολλού τη μη στρατιωτική βιομηχανική παραγωγή, έχοντας προσανατολισθεί στις υπηρεσίες οι οποίες όμως για να πληρωθούν, χρειάζονται εισοδήματα από την πραγματική παραγωγή. Τις τελευταίες δεκαετίες λοιπόν, κυριαρχείται από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα – το οποίο υπηρετούν έμμισθα οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ και οι εκάστοτε νομοθέτες. Την ίδια στιγμή, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, δεν πωλούνται μόνο τα αμερικανικά και δυτικά όπλα – αλλά, επί πλέον, εξαντλούνται τα αποθέματα των χωρών της ΕΕ, με αποτέλεσμα τις επόμενες δεκαετίες να αγοράζουν από τη Raytheon, τη Lockheed Martin, την Boeing κοκ. Όσο για τους εργαζόμενους στη Δύση, δεν εξαντλούνται μόνο από τα πακέτα βοηθείας αλλά, επίσης, από τον πληθωρισμό – ο οποίος είναι επί πλέον συνώνυμος με την αύξηση των φόρων. Επομένως λογικά θεωρείται πως ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι η επιτομή του δυτικού ληστρικού καπιταλισμού – ενώ τεκμηριώνει δυστυχώς πως η Δύση, ελέω των ΗΠΑ, έχει εισέλθει σε μία επιταχυνόμενη πορεία παρακμής.
Άποψη
Το νέο όπλο επίθεσης εναντίον της Ρωσίας, είναι η υποτίμηση του ρουβλίου – η οποία ανάγκασε την κεντρική τράπεζα της χώρας που επιμένει στην ελεύθερη διαπραγμάτευση του νομίσματος, να αυξήσει το βασικό της επιτόκιο κατά 350 μονάδες βάσης, στο 12%. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλό, αφού ο πληθωρισμός στη Ρωσία ανερχόταν στο 4,3% τον Ιούλιο (πηγή) – οπότε λογικά η αύξηση είναι θηριώδης.
Εξέλιξη του ρωσικού πλεονάσματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (μπλε στήλες, αριστερή κάθετος) και του αμερικανικού ελλείμματος (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος).
Αναπαράγεται τώρα από τα δυτικά ΜΜΕ ως δήθεν αιτία της υποτίμησης, η μείωση του πλεονάσματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας – χωρίς όμως να γίνεται κατανοητό πως η Ρωσία ανήκει σε εκείνα τα κράτη που έχουν πλεόνασμα όταν, για παράδειγμα, το αντίστοιχο έλλειμμα των ΗΠΑ είχε υπερβεί κατά πολύ τα 250 δις $ το 2022. Εκτός αυτού, μπορεί μεν να είχε εκτοξευθεί το ρωσικό πλεόνασμα το 2022, αλλά ήταν η εξαίρεση του κανόνα, όπως φαίνεται καθαρά από το γράφημα – ενώ όσον αφορά τους υπόλοιπους οικονομικούς δείκτες της χώρας, έχουμε ήδη αναφερθεί (ανάλυση).
Ο πόλεμος της Ουκρανίας
Περαιτέρω, αργά και μάλλον απρόθυμα παραδέχονται οι δυτικοί αξιωματούχοι ότι, η αντεπίθεση της Ουκρανίας αποτυγχάνει – κάτι που ενδεχομένως θα είναι αποφασιστικό για ολόκληρο τον πόλεμο. Εν τούτοις, η βία και οι δολοφονίες συνεχίζονται – χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια διπλωματικής επίλυσης του πολέμου, έτσι ώστε να υπάρξει ξανά ειρήνη.
Είναι γνωστό δε πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν προμηθεύσει την Ουκρανία με όπλα αξίας έως και 100 δις $, από άρματα μάχης, έως πυραύλους Patriot – ενώ ο πρόεδρος Biden ζήτησε την περασμένη εβδομάδα να δοθούν ακόμη 12 δις $, όταν προβλέπεται να ενισχυθεί επί πλέον η χώρα τους επόμενους μήνες με μαχητικά αεροσκάφη F-16.
Ελάχιστοι όμως πιστεύουν πως η απίστευτη αυτή «γενναιοδωρία και μεγαλοψυχία» των ΗΠΑ, θα έχει ως αποτέλεσμα μία νίκη της Ουκρανίας – αφού μία τόσο ισχυρή πυρηνική δύναμη, δεν είναι δυνατόν να ηττηθεί. Αντίθετα, θα σκοτωθούν δεκάδες χιλιάδες ακόμη Ουκρανοί στρατιώτες – ενώ ο πυρηνικός πόλεμος παραμένει ένας υπαρκτός κίνδυνος.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς γιατί συνεχίζεται ακόμη αυτή η παραφροσύνη – γιατί οι δυτικοί πολιτικοί δεν διερευνούν κάποιες διπλωματικές εναλλακτικές στην ατέρμονη σφαγή.
Η επιτομή του δυτικού ληστρικού καπιταλισμού
Συνεχίζοντας, ασφαλώς δεν υποβαθμίζουμε τις ευθύνες της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία – ούτε θεωρούμε πως μία πυρηνική δύναμη μπορεί να κάνει ότι θέλει, παραμένοντας ατιμώρητη. Εν τούτοις, έχουμε την άποψη πως οι ΗΠΑ θα ενεργούσαν ανάλογα, εάν το Μεξικό ή ο Καναδάς ήθελαν να συμμετέχουν στο σύμφωνο της Βαρσοβίας – όπως άλλωστε τεκμηριώθηκε από την περίπτωση της Κούβας στο παρελθόν.
Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό, αλλά η αναζήτηση της πραγματικής αιτίας, λόγω της οποίας δεν επιδιώκεται ο συμβιβασμός και η διπλωματική επίλυση του πολέμου – έχοντας την άποψη πως ο πρωταρχικός σκοπός του αμερικανικού και δυτικού «μιλιταρισμού» δεν είναι δυστυχώς η υπεράσπιση των εθνών ή ακόμη και η πραγματική νίκη στους πολέμους. Αντίθετα, ο στόχος φαίνεται να είναι η αποκόμιση κερδών για τις ιδιωτικές εταιρίες – για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα που κυριαρχεί στη Δύση.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από το ότι, τα όπλα είναι συνήθως υπερτιμημένα, πολυδιαφημισμένα και σχεδιασμένα για μία «αέναη κατανάλωση» – όπως το αμερικανικό σύστημα αεράμυνας Patriot, τα τανκς Abrams ή τα μαχητικά αεροσκάφη F-35. Εν προκειμένω, η πλειοψηφία των ανεξάρτητων στρατιωτικών αναλυτών θεωρεί πως αυτά τα συστήματα είναι «υπερτιμημένα σκουπίδια» που δεν κάνουν πραγματικά τη δουλειά που υποτίθεται ότι κάνουν – ενώ ήδη οι ρωσικές δυνάμεις έχουν αποδεκατίσει τα άρματα Patriot και Western με σχετική ευκολία, χρησιμοποιώντας ανώτερα υπερηχητικά όπλα.
Στα πλαίσια αυτά, ο αξιόπιστος γεωπολιτικός σχολιαστής M. Hudson, συγγραφέας του βιβλίου «Σούπερ Ιμπεριαλισμός», έχει αναφέρει καθαρά πως ο μιλιταρισμός των ΗΠΑ δεν έχει στην ουσία καμία σχέση με την υπεράσπιση του αμερικανικού έθνους και των συμμάχων του – αλλά αποκλειστικά και μόνο με το κέρδος. Όπως σχολίασε δε σε πρόσφατη συνέντευξη του, «τα όπλα έχουν στόχο τη δημιουργία τεραστίων κερδών, για το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα των ΗΠΑ» (πηγή).
Με απλά λόγια, τα όπλα που κατασκευάζονται από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, δεν προορίζονται να εκπληρώσουν το συμβατικό ορισμό της στρατιωτικής απόδοσης – δηλαδή να χτυπήσουν τον εχθρό και να κερδίσουν μάχες. Ο πραγματικός στόχος τους δεν είναι αυτός – αλλά η πώληση και το κέρδος.
Στην περίπτωση λοιπόν της Ουκρανίας, όπως είπε ο Hudson, «τα όπλα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι για να πουληθούν στους Ουκρανούς, με στόχο να τα ανατινάξει η Ρωσία». «Δεν είναι για να κερδηθεί ο πόλεμος», συνέχισε, «αλλά για να εξαντληθούν και να αντικατασταθούν με νέα» – τα οποία θα πληρωθούν στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα είτε από τους Αμερικανούς και Δυτικούς Πολίτες, μέσω των πακέτων που ψηφίζονται για τη στήριξη της Ουκρανίας, είτε από τους ίδιους τους Ουκρανούς.
Τα όπλα δηλαδή πληρώνονται αφενός μεν από τους φορολογουμένους στη Δύση, αφετέρου με το αίμα των Ουκρανών – οι οποίοι σκοτώνονται στον πόλεμο ή ακρωτηριάζονται ισόβια.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, ο δυτικός καπιταλισμός έχει εγκαταλείψει προ πολλού τη μη στρατιωτική βιομηχανική παραγωγή, έχοντας προσανατολισθεί στις υπηρεσίες – οι οποίες όμως για να πληρωθούν, χρειάζονται εισοδήματα από την πραγματική παραγωγή. Τις τελευταίες δεκαετίες δε, κυριαρχείται από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα – το οποίο υπηρετούν έμμισθα οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ και οι εκάστοτε νομοθέτες.
Την ίδια στιγμή, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία δεν πωλούνται μόνο τα αμερικανικά και δυτικά όπλα – αλλά, επί πλέον, εξαντλούνται τα αποθέματα των χωρών της ΕΕ, με αποτέλεσμα τις επόμενες δεκαετίες να αγοράζουν από τη Raytheon, τη Lockheed Martin, την Boeing κοκ. Όσο για τους εργαζόμενους στη Δύση, δεν εξαντλούνται μόνο από τα πακέτα βοηθείας αλλά, επίσης, από τον πληθωρισμό – ο οποίος είναι επί πλέον συνώνυμος με την αύξηση των φόρων.
Επομένως λογικά θεωρείται πως ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι η επιτομή του δυτικού ληστρικού καπιταλισμού – ενώ τεκμηριώνει δυστυχώς πως η Δύση έχει εισέλθει σε μία επιταχυνόμενη πορεία παρακμής.