Ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς και οι δύο σημαίες σαν σύμβολα «της χώρας των Ρωμαίων» και «της χώρας του Ισλάμ»

Ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς και οι δύο σημαίες σαν σύμβολα «της χώρας των Ρωμαίων» και «της χώρας του Ισλάμ»

Ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς και οι δύο σημαίες σαν σύμβολα «της χώρας των Ρωμαίων» και «της χώρας του Ισλάμ»

Κάτω από τα τείχη της Ταρσού, λέει, ο Νικηφόρος Φωκάς διέταξε να υψωθούν δυο σημαίες σαν σύμβολα «της χώρας των Ρωμαίων» και «της χώρας του Ισλάμ», διατάζοντας συγχρόνως τους κήρυκες να αναγγείλουν ότι γύρω από την πρώτη σημαία έπρεπε να μαζευτούν όλοι όσοι επιθυμούσαν δικαιοσύνη, αμεροληψία, ασφάλεια της ιδιοκτησίας, οικογενειακή ζωή, παιδιά, καλούς δρόμους, δίκαιους νόμους και ευγενική μεταχείριση. Γύρω από τη δεύτερη σημαία θα έπρεπε να συγκεντρωθούν όλοι όσοι υποστηρίζουν τη μοιχεία, την ανελεύθερη νομοθεσία, τη βία, τον εκβιασμό, την κατάσχεση των κτημάτων και την κατάργηση της ιδιοκτησίας.

Ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς και οι δύο σημαίες σαν σύμβολα «της χώρας των Ρωμαίων» και «της χώρας του Ισλάμ»

Μετά το θάνατο της γυναίκας του και του γιου του Βάρδα ύστερα από ατύχημα, ο Νικηφόρος αφοσιώθηκε πλήρως στη θρησκεία. Προσευχόταν καθημερινά, κοιμόταν στο πάτωμα ( σε προβιά πάνθηρα ) και μπορούσε να επιβιώσει νηστικός επί ημέρες, μόνο με ελάχιστο ψωμί και νερό.

Για τους Δυτικούς ήταν ο Pallida Mors Saracenorum ( ο ωχρός θάνατος των Σαρακηνών ). Για τους Άραβες “ο καταραμένος El Nikfur“.
Σύμφωνα με τον Ibn Kathir : “Ήταν αυτός ο καταραμένος από τους πιο σκληρόκαρδους βασιλιάδες, ο πιο άπιστος από όλους, αυτός που σκότωσε τους περισσότερους Μουσουλμάνους στον καιρό του. Και κατακτήθηκαν στις μέρες του, ο Αλλάχ να τον καταραστεί, οι περισσότερες από τις παραθαλάσσιές μας περιοχές, που απέσπασε από τα χέρια μας με τη βία και διατηρήθηκαν υποταγμένες στο Βασίλειο των Ρωμιών, λόγω της ραθυμίας του λαού μας την εποχή εκείνη. Άντρας με τις ικανότητές του είχε να εμφανιστεί από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.”

Η περίφημη τοιχογραφία του Νικηφόρου Φωκά με φωτοστέφανο στο καθολικό (=κεντρικό ναό) της Μεγίστης Λαύρας, έργο του κορυφαίου αγιογράφου του 16ου αιώνα Θεοφάνη του Κρητός

Τελικά ο Νικηφόρος Φωκάς δολοφονήθηκε από την εστεμμένη φόνισσα, Βασίλισσα Θεοφανώ και τον εραστή της, τον μετέπειτα Αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή.

Ο ίδιος ο λαός, ένα μεγάλο κομμάτι του, είχε αντιδράσει στην αύξηση της φορολογίας και στην νόθευση του νομίσματος που ο Νικηφόρος Φωκάς έπραξε για να εξασφαλίσει τους πόρους για την στρατικοποίηση της κοινωνίας, με σκοπό να μετατραπεί η Αυτοκρατορία σε πολεμική μηχανή. Τα σχέδιά του αν ζούσε προέβλεπαν την εισβολή στην καρδιά του Ισλάμ, όπως ο ίδιος ανέφερε σε επιστολή του προς τον Χαλίφη : “Θα οδηγήσω τον στρατό μου στη Βαγδάτη και θα την κατακάψω, τα τείχη της θα ρίξω και τα παιδιά της θα πάρω αιχμάλωτα.”
Πέρα όμως από αυτό το κόμματι που ερμηνεύεται με την ανθρώπινη λογική, υπάρχει και το πνευματικό.

Ο πνευματικός Πατέρας του Νικηφόρου Φωκά, ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, τον είχε προειδοποιήσει να μην παντρευτεί την εστεμμένη φόνισσα Θεοφανώ η οποία είχε δηλητηριάσει τον πρώτο της άνδρα, τον Αυτοκράτορα Ρωμανό Β’. Η Θεοφανώ είχε δηλητηριάσει τον σύζυγό της Ρωμανό Β’ επειδή ήταν γυναικάς και την απατούσε. Εκμεταλλευόμενη την δημοφιλία του τότε αρχιστράτηγου Νικηφόρου Φωκά και προκειμένου να εδραιώσει τον θρόνο της ως Βασίλισσα και να μην υπάρξουν σφετεριστές, παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Φωκά ο οποίος αργότερα βρήκε φρικτό θάνατο εξαιτίας της.

Από πνευματικής άποψης λοιπόν, φαίνεται να λειτούργησαν κάποιοι πνευματικοί νόμοι.