Έχει πλέον βραδιάσει. Ανοίγω την πόρτα του ζεστού όμορφου καφέ και βγαίνοντας έξω με υποδέχεται απότομα ο κρύος αέρας της παραθαλάσσιας πλατείας του Αγίου Φωκά – Μεσαχώρι ή Ορτάκιοϊ, όπως το λένε οι μουσαφίρηδες της Κωνσταντινούπολης, Τούρκοι.
Διασχίζω τη λιθόστρωτη πλατεία με τις ακακίες προσπερνώντας μία μεγάλη παρέα τουριστών που βγάζουν φωτογραφίες με φόντο το τζαμί δίπλα στη θάλασσα. Στην προκυμαία μερικοί ψαράδες έχουν απλώσει τα καλάμια τους και μέσα σε αυτούς εντοπίζω τον Μιχαήλ. Είναι δικός μας. Βαπτισμένος στο Άγιο Όρος, πρώην μουσουλμάνος που ανακάλυψε τις Ρωμαίικες ρίζες του και την αλήθεια του Χριστού. Με βλέπει και με χαιρετάει με ένα νεύμα και με ένα χαμόγελο. Του το ανταποδίδω και κατευθύνομαι στο πορθμείο. Αγοράζω εισιτήριο και προλαβαίνω τελευταία στιγμή το καράβι. Πηγαίνω στη δεξιά πλευρά και ακουμπάω στην κουπαστή.
Οι μηχανές μουγκρίζουν καθώς αναχωρούμε σε πορεία νοτιοδυτική. Επόμενη στάση το πορθμείο στο Διπλοκιόνιον, που αυτοί ονομάζουν Beşiktaş. Θα κατέβω πιο κάτω στον Βόσπορο, εκεί που αρχίζει ο Κεράτιος, οπότε έχω λίγο χρόνο να ακούσω κάτι Ρωμαίικο.
Βγάζω από την εσωτερική τσέπη του παλτού μου ένα πολύ μικρό ραδιοφωνάκι και το ακουμπάω στην κουπαστή. Βάζω τα ακουστικά και ψάχνω στα βραχέα ραδιοφωνικά κύματα τον μυστικό σταθμό που ο σύλλογος των απανταχού κρυπτοχριστιανών λειτουργεί για την κατήχηση των Τούρκων της Πόλης. Οι ηλεκτρονικές παρεμβολές και ο παραμορφωμένος ήχος των ραδιοσυχνοτήτων δίνουν μία απόκοσμη αίσθηση μυστηρίου από ένα τεχνολογικό παρελθόν που παραμένει ζωντανό παρά την άνοδο του διαδικτύου και της ψηφιακής εξέλιξης. Προσπερνώ κάποιους τουρκικούς ειδησεογραφικούς σταθμούς και γυρνώντας αργά τη ροδέλα πέφτω πάνω σε ήχους που ακούγονται σαν σφυρίγματα και σήματα μορς. Πίσω από τον «λευκό ήχο» που θυμίζει τα χιονάκια των παλαιών τηλεοράσεων, μία Βυζαντινή ψαλμωδία ξεπροβάλει με Αυτοκρατορική μεγαλοπρέπεια. Αυτό είναι! Το βρήκα… σκέφτομαι, και καθώς κοιτώ τα φώτα της Πόλης, χαμογελώ στην ιδέα ότι το Ρωμαίικο άκουσμα ταξιδεύει αόρατο στον αέρα και διαπερνά κάθε πόρτα και τουρκικό στεγανό. Ο Ρωμαίικος ραδιοφωνικός σταθμός «φάντασμα», που οι τουρκικές αρχές και η ΜΙΤ έχουν πολλάκις προσπαθήσει να βρουν ανεπιτυχώς με κινητά ραδιογωνιόμετρα, παραμένει ένα άλυτο μυστήριο. Όλες τις φορές, εκεί που νομίζουν ότι έχουν εντοπίσει το στίγμα του πομπού, η μετάδοση εξαφανίζεται από εκείνο το σημείο και μεταδίδεται από άλλο σημείο της Πόλης.
Ένα παγωμένο βοσπορινό ρεύμα αέρα από τα βόρεια, ανακατεύει τα μαλλιά μου και με κάνει να παγώσω. Σηκώνω τον γιακά του παλτού και με την άκρη του ματιού μου κοιτάζω στον Βορρά. Εκεί στον παγωμένο Βορρά, πέρα μακριά στην έξοδο του Βοσπόρου, αρχίζει το σκοτάδι της Μαύρης Θάλασσας με τα παγωμένα ρεύματα από τις στέπες της Ουκρανίας. Από εκεί θα εμφανιστούν οι Ρωσικές ταξιαρχίες και η Ρωσική αρμάδα όταν θα κάνουν την Τουρκία κονιορτό. Η εικόνα όλων αυτών των αναρίθμητων κτηρίων, που απλώνονται και στις δύο πλευρές, να ισοπεδώνονται με κάνει και ανατριχιάζω περισσότερο και από το παγωμένο ρεύμα.
Η Βυζαντινή ψαλμωδία διακόπτεται από μία ηχητική παρεμβολή που θυμίζει διαστημικά εφέ από ταινίες περασμένων δεκαετιών. Κάθε μέρα, οι ορθόδοξοι αδελφοί που λειτουργούν τον Ρωμαίικο σταθμό φάντασμα, αλλάζουν συχνότητα μιας και η μουσαφίρηδες της Πόλης μας, παρεμβάλουν σήματα επάνω στην ίδια συχνότητα μόλις την εντοπίσουν, προκειμένου να μην ακούγονται τα Ρωμαίικα ακούσματα. Οι Τούρκοι έχουν καταλάβει ότι υπάρχουν πολλοί ραδιοπομποί και ότι όλοι τους είναι κινητοί. Μόλις παύει να εκπέμπει ο ένας, συνεχίζει κάποιος άλλος να μεταδίδει. Το έχουν καταλάβει αυτό και έτσι το μόνο που τους απομένει είναι να καβαλούν το σήμα, όταν το εντοπίσουν, με δικές τους παρεμβολές. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, οι Βυζαντινές ακολουθίες, η κατήχηση στα τουρκικά και ο λόγος του Θεού προλαβαίνουν να ακουστούν παντού και στις τουρκικές καρδιές που είναι έτοιμες προλαβαίνει να φωλιάσει και να ξυπνήσει τον Ρωμιό που υπάρχει μέσα τους.
Το μέλλον της Κωνσταντινούπολης είναι οι εν μετανοία νεοέλληνες και οι Τούρκοι που βαπτίζονται Ορθόδοξοι. Το μέλλον την Κωνσταντινούπολης είναι να γίνει Βασιλεύουσα ξανά.
Γιώργος Θαλάσσης | Captain’s log
δείτε και… Ξέρουμε τα μυστικά της… γιατί τυχαίνει να είμαστε ένα από αυτά | Ημερολόγιο Βοσπόρου
