Ακούω και διαβάζω πολλούς που, μιλώντας για το 1821, αναφέρονται σε Οθωμανούς κι όχι σε Τούρκους. Ξεναγοί, καθηγητές πανεπιστήμιου και στρατιωτικών σχολών, επίτιμοι κι επίτιμες, δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες, ιστοριοδίφες και ντοκιμαντερίστες. Ίσως δεν θυμάμαι καλά ή δεν με έμαθαν καλά, αλλά οι Οθωμανοί δεν είναι Τούρκοι; Ή μήπως δεν θέλουν να συσχετίσει ο Νεοέλληνας την 400 χρόνων σκλαβιά -και παραπάνω σε πολλές περιοχές- με τους γείτονες Τούρκους; Δηλαδή, αν θυμώσει κάποιος πολύ, δεν πρέπει να λέει «έγινα Τούρκος», αλλά «έγινα Οθωμανός»;
Θυμήθηκα την εποχή που ο Γ. Α. Παπανδρέου, ως υπουργός της μαρτυρικής μας Παιδείας, αφαιρούσε από τα βιβλία ιστορίας οτιδήποτε θα μπορούσε να δυσαρεστήσει τους Τούρκους. Τότε ο αείμνηστος Γιάννης Καλαμίτσης είχε πει ότι θα λέμε πως μετά την Αλαμάνα οι Τούρκοι παρέθεσαν δείπνο στο οποίο από ελληνικής πλευράς παρευρέθη ο Διάκος. Και τον Νικηταρά όχι Τουρκοφάγο, αλλά Τουρκοδίαιτο! Μάλλον οι Τούρκοι συνεχίζουν να παραθέτουν δείπνα στα οποία παρακάθονται αρκετοί, αλλά πολύ πιο άνετα απ’ ό,τι ο Διάκος. Να δούμε τι θα λένε, συνωστιζόμενοι στα κανάλια και τα συνέδρια, εν όψει 2022 για το 1922…
