https://proskynitis.blogspot.com
Κάποτε η ανθρώπινη ύπαρξη λειτουργούσε στο πεδίο των σχέσεων (οικογένεια, κοινότητα, πόλις, πατρίδα), σήμερα επιβιώνει, πρωταρχικά, με θωράκιση του ΕΓΩ (χαλαρή έως ανύπαρκτη οικογενειακή συνοχή, χρηστική εκδοχή του σχολείου και της μάθησης, απρόσωπη συνύπαρξη σε πολυκατοικίες και μεγαλουπόλεις, κράτος που εξυπηρετεί πρωτίστως συμφέροντα εξουσιαστικής ολιγαρχίας)
Θα έλεγε κανείς ότι ζούμε, διασωληνωμένοι όλοι, στην «κάψουλα» της εγωτικής, άνευ συλλογικής αυτοάμυνας, έρμαια του ακοινώνητου φόβου, χωρίς Θεό κι ελπίδα, θύματα κάθε παρανοϊκής διαστροφής των «δικαιωμάτων του ατόμου». Και αγωνιώδες το ερώτημα: Υπάρχει δυνατότητα να αντισταθούμε, περιθώριο άμυνας στην καθολικευμένη πια αυτοκαταστροφική υστερία;
Η κατάσταση ΔΕΝ αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Σήμερα το να φτιάξεις οικογένεια, να έχεις κοινωνικό κύκλο, τίμια εργασία, να σκέφτεσαι συλλογικά, να αγαπάς την πατρίδα, να προσβλέπεις στον Θεό και στον συν-άνθρωπο είναι επαναστατικό! Θέλει ομάδες ή, έστω και, μεμονωμένα άτομα που να εμπνέουν. Δύσκολο, ναι, ακατόρθωτο, όχι! Το απέδειξε ο λαός μας στο πέρασμα των αιώνων και μπορεί να το αποδείξει και πάλι.
Αντίσταση και Ανάκαμψη, λοιπόν!
Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ότι κινδυνεύει.
