“Όταν μιλήσεις στους ψευτοχριστιανούς για σκληρή άσκηση στο κορμί και στο πνεύμα για την αγάπη του Χριστού, θυμώνουνε, σε λένε φακίρη, ειδωλολάτρη, βάρβαρο.
Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό.
Ο πιστός θα νοιώσει κατάνυξη, ο χλιαρός, δηλαδή ο ψεύτικος, ο άπιστος, θα διαμαρτυρηθεί.
Τί αν λέγει ο Χριστός: «Μακάριοι όσοι αφήσανε τα πάντα και μ’ ακολουθήσανε», ή «Η Βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν», και πως «θλίψιν έξετε», και πως «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν»;
Εμείς θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί χωρίς Χριστό, δηλ. χωρίς θλίψη πνευματική, χωρίς να σηκώνουμε Σταυρό, αλλά να περπατάμε στον πλατύν δρόμο.
Αυτοί οι ψευτοχριστιανοί, σαν τους μιλάς για σκληρή και στερημένη ζωή, για θυσία, για άσκηση, λένε πως αυτά δεν τα θέλει ο Χριστός, και πως αυτά είναι υπερβολές.
Μα, ω ανόητε άνθρωπε, στον Χριστιανισμό, τίποτα δεν μπορεί να είναι υπερβολή.
Για όλα τα ανθρώπινα πράγματα μπορείς να πεις πως είναι υπερβολές, μονάχα για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχει υπερβολή. Μπορείς να αγαπάς αυτόν που σκότωσε τον πατέρα σου, μπορείς να σε χτυπήσουνε και στο άλλο μάγουλο, να πεινάς και να διψάς, να κάνεις όσα ζητά ο Θεός από εσένα, δηλ. ν’ αγαπάς τους εχθρούς σου, να γλυκομιλάς σε αυτόν που σε βρίζει, να μην κρίνεις αυτόν που σε δικάζει, να ταπεινώνεσαι μπροστά στον πιο τιποτένιον άνθρωπο, κι’ όταν τα κάνεις όλα αυτά, να λες πως είσαι «αχρείος δούλος»
Μπορείς ακόμα να πιστέψεις πως θα αναστηθούνε τα σώματά μας αθάνατα ως να ανοιγοκλείσει το μάτι, και πως ο κόσμος όλος θ’ αλλάξει μονομιάς, και πως θα γίνει άλλος καινούριος κόσμος άφθαρτος. Λοιπόν υπάρχει τίποτα στον Χριστιανισμό που να μπορεί να μην γίνεται;
Ο Χριστιανισμός είναι η υπερβολή όλων των υπερβολών, το πιο απίστευτο από όλα τα απίστευτα. Για τούτο η πόρτα που μπαίνει κανένας στην χώρα του Χριστού είναι μια μοναχά, η Πίστη. Και για την πίστη δεν υπάρχει καμία υπερβολή. Ενώ για την απιστία υπάρχει η πονηρή φρονιμάδα, το μέτριο και ο συμβιβασμός. Γι’ αυτό οι ψευτοχριστιανοί δεν αντέχουνε στη φωτιά της πίστεως και κάνανε τον Χριστιανισμό ηθικό σύστημα, ωφέλιμο για την εγκόσμια ζωή, που γι’ αυτό δεν τους χρειάζεται ολότελα ο Χριστός.
Γιατί ο άπιστος φοβάται, ενώ όποιος πιστεύει «ως λέων πέποιθε», κατά τον προφήτη.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ